॥ श्री गणेशाय नमः ॥ ॐ द्रां दत्तात्रेयाय नमः ॥
॥ श्री स्वामी समर्थ जय जय स्वामी समर्थ ॥
॥ श्री आनंदनाथ महाराजाय नमः ॥
श्रीस्वामीचरित्रस्तोत्र प्रारंभः । आधीं नमूं श्रीसद्गुरुनाथा । भक्तवत्सल कृपावंता । तुजवांचूनि या जगीं त्राता । अन्य आतां नसेचि ॥१॥ अवतार घेतला समर्थ । नाम शोभे कृपावंत । पाप जाळूनियां सत्य । भार उतरिला जगतींचा ॥२॥ मूळ स्वरूप निर्गुण । निराकार नित्य ध्यान । अघटित लीला करूनि जाण । तारिलें जना कौतुकें ॥३॥ म्हणूनि नमन तुझे पायीं । तुजविण अन्य दाता नाहीं । विश्वव्यापक तूंच पाहीं । ध्याती हृदयीं साधुजन ॥४॥ रूपारूपासी वेगळा । गुणगुणाच्या निराळा । परी अघटित जगीं कळा । सूत्र हातीं वागवित ॥५॥ स्वस्वरूपीं निपुण । सादर कराया जगतीं पालन । स्वामीनाम सगुण । उद्धराकारण धरियेलें ॥६॥ तो दिगंबरवेष द्वैतरहित । दत्तदिगंबर हाची सत्य । भार उतरावया यथार्थ । कलियुगीं समर्थ अवतरला ॥७॥ दीन जनांचिया पोटीं । पाप जाळूनि तारी संकटीं । नाम जयाचें धरितां कंठीं । मग सृष्टीं भय नाहीं ॥८॥ ॐ आदिस्वरूपरूपा । ओंकार निर्गुणरूपा । जगव्याप्यव्यापककौतुका । दाखविता सखा तूंचि खरा ॥९॥ कोण करील तुझी स्तुति। शेष शिणला निश्चितीं । तेथें मानव बापुडे किती । अल्पमती निर्धारें ॥१०॥ सुख करा स्वामिराया । भक्तवत्सला करुणालया । जगतारका तुझ्या पायां । नमन माझें सर्वदा ॥११॥ मी अन्यायी थोर । परी तूं कृपेचा सागर । जग तारावया निर्धार । सगुण अवतार धरियेला ॥१२॥ जयजयाजी गुरुनाथा । भक्तवत्सला समर्था । तुजवांचूनि अन्य त्राता । मज आतां पाहतां नसेचि ॥१३॥ सर्व सुख सगुण । अवतार हाचि पूर्णब्रह्म जाण । जग तारावया कारण । अवतार जाण धरियेला ॥१४॥ अनंत ब्रह्मांडांचा नायक । तूंचि सखा माझा देख । तुजवांचूनि अन्य कौतुक । नको नको मजलागीं ॥१५॥ कैसी करावी तुझी स्तुति । हें मी नेणें बा निश्चितीं । चरणीं जडो तुझ्या प्रीती । ऐसें आतां करावें ॥१६॥ दीन दयाळा गुरुराया । भावें वंदिलें तुझ्या पायां । सोडिली समूळ मोहाची माया । आतां मज वायां दवडू नको ॥१७॥ हें स्तोत्र तुझें लघुस्थिती । तूंचि बोलविता निश्चितीं । भक्त तारावया गुरुमूर्ती । अवतारस्थिती दाविली ॥१८॥ दीनवत्सला स्वामिराया । अगाधतेजा करुणालया । अघटित जगतीं तव माया । लीला कौतुक निर्धार ॥१९॥ निरंजन स्वरूपरूपा । विश्वरूपा आदिरुपा । अक्कलकोटीं दावूनि कौतुका । जगसुखा राहिला ॥२०॥ अक्कलकोटीं जरी जन । अवचित कोणी जातां जाण । उद्धार तया कारण । स्वामिकृपें होय खरा ॥२१॥ अवधूतवेष निर्धारी । निर्गुण निराकारी । तेज पाहतां थरारी । काळ पोटीं बापुडा ॥२२॥ वेदीं रूप वर्णिलें निर्धार । तैसी लीला दाविली साहाकार । विश्वविश्वंभर गुरुवर । सद्गुरुनाथ स्वामी माझा ॥२३॥ चरण पाहतां सुकुमार । कैसें पूजावें निर्धार । ठेऊनि प्रेम गादीवर । सत्य सादर पूजावें ॥२४॥ प्रेम गंगा यमुना सरस्वती । सिंधु कावेरी भागीरथी । तयासी प्रार्थावें निश्चितीं । स्नानालागीं समर्थांच्या ॥२५॥ मन कलश घेऊनि निर्धार । प्रेम गंगा जलसागर । स्नान घालूनि उत्तरोत्तर । पूजन प्रकार करावा ॥२६॥ आवडी अक्षता निर्धारीं । सुमन संगती घेऊनि वरी । सद्गुरुनाथ पुजावा अंतरी । प्रेमभरी होऊनियां ॥२७॥ भक्तिची ती साण । वरी नामाचा चंदन । शांती केशर मिळवून । गंध अर्चन समर्थांचे ॥२८॥ क्षमा धूप दीप निर्धारीं । प्रेम नैवेद्य वरी । भावें समर्पोनि निर्धारीं । सद्गदित अंतरीं होऊनियां ॥२९॥ क्रोध कापूर जाळावा । प्रेमें स्वामी आळवावा । आवडीचा तो ध्यानीं पहावा । शुद्ध चित्त करूनियां ॥३०॥ ऐसी पूजा झालियावरी । मग प्रार्थावा निजांतरी । हृदयीं उठती प्रेमलहरी । ऐशापरी आळवावा ॥३१॥ जयजयाजी गुरुराया । जयजयाजी करुणालया । भक्ता दाऊनियां पायां । भवभया निवारिलें ॥३२॥ जयजयाजी अनंतरूपा । जयजयाजी आदिरुपा । चुकवा चुकवा जन्मखेपा । मार्ग सोपा दाऊनियां ॥३३॥ जयजयाजी त्रिगुणा । जयजयाजी अवतारसगुणा । पुरवावया मनकामना । जनीं वनीं फिरियेला ॥३४॥ जयजयाजी दिगंबरा । जयजयाजी सर्वेश्वरा । मज सांभाळा लेंकरा । तुजविण आसरा नाहीं नाहीं ॥३५॥ जयजयाजी समर्था । स्वामिराया कृपावंता । । तुजविण आम्हां त्राता । नाहीं नाहीं जगत्रयीं ॥३६॥ शुद्धतेजा तेजरुपा । दिव्य स्वरूपरूपा । चुकवा चुकवा जन्म खेपा । आदिरुपा जगद्गुरू ॥३७॥ जयजयाजी यतिरुपा । जयजयाजी अघटित स्वरूपा । निर्गुण सगुणरूपा । सच्चिदानंद जगद्गुरू ॥३८॥ जयजयाजी त्रिगुणरहिता । जयजयाजी त्रिदोषहारका । जयजयाजी ब्रह्मांडनायका । निजभक्त सख्या स्वामिराया ॥३९॥ जयजयाजी दत्तात्रेया । जयजयाजी करुणालया । जयजयाजी विश्वमाया । संशयभयहारका स्वामिराया ॥४०॥ जयजयाजी आनंदविलासा । जयजयाजी पापतमनाशा । जयजयाजी अवधूतवेषा । भवभयपाश निवारका ॥४१॥ जयजयाजी निजभक्तपालका । जयजयाजी विश्वव्यापका । निज दासासी सखा । कलियुगीं देखा तूं एक ॥४२॥ जयजयाजी विराटस्वरूपा । जयजयाजी आदिरूपरूपा । जयजयाजी विश्वव्याप्यव्यापका । मायबापा गुरुराया ॥४३॥ त्रिलोकीं तूं समर्थ । अवतार तुझाचि यथार्थ । तारक भक्तांलागीं सत्य । गैबीरूप दाऊनि ॥४४॥ तूं पूर्णब्रह्म जाण । निर्विकार निर्गुण । निरंजनी सदा ध्यान । लीला कौतुक दाविलें ॥४५॥ तेज पाहतां थरारे । कली मनीं सदा झुरे । विश्वव्यापक व्यापूनि उरे । तारक खरे पतितासी ॥४६॥ तुजविण आणिक आधार नाहीं । कलियुगीं दुजा आम्हां पाहीं । सद्गुरुनाथ तूंचि खरा तोही । अवताररूपें नटलासी ॥४७॥ लीला दाविली अगाध । शेषा न करवे त्याचा शोध । जें तुम्ही केलें विविध । ज्ञानरूपें जाणविलें ॥४८॥ अक्कलकोटमहापुरीं । वास केला निर्धारीं । पवित्रक्षेत्र करूनि तारी । पाय ठेऊनि जगतासी ॥४९॥ तरी जनीं सत्य आतां । अक्कलकोटीं जावें तत्वतां । हित साधावया यथार्था । पवित्र भूमी पैं केली ॥५०॥ हें वचन निर्धार । समर्थांचें असे साचार । बोल बोलवितां उत्तर । स्वामी माझा निर्धारीं ॥५१॥ अक्कलकोटीं करितां अनुष्ठान । हें स्तोत्र वाचितां एक मास तेरा दिन । शुद्ध चित्त करून । ध्यान सदा समर्थांचें ॥५२॥ भिक्षान्न निर्धारीं । पवित्र राहे सदा अंतरी । षण्मास वाचितां तरी । महाव्याधी दूर होय ॥५३॥ एक संवत्सर अनुष्ठान । वटछायेसी करितां जाण । तयासी होईल पुत्र संतान । वचन सत्य समर्थांचें ॥५४॥ तेरा मासी जोडे धन । चतुर्दश मासीं लक्ष्मीवंत जाण । प्रेमभावें करितां अनुष्ठान । सत्य वचन निर्धार ॥५५॥ वटपूजा आवडी पूर्ण । तेथेंचि पादुका स्थापून । प्रेमभावें करितां अनुष्ठान । मनोरथ पूर्ण होतील ॥५६॥ कलियुगीं तारक निर्धारीं । स्वामी माझा सगुण अवतारी । जग तारावया निर्धारीं । सृष्टीवरीं पैं आला ॥५७॥ तरी सादर सादर मन । ठेऊनि वंदा आतां चरण । पुढें न मिळे ऐसें निधान । मायाबंधन तोडावया ॥५८॥ नाम घेतां निर्धारीं । स्वामी माझा कैवारी । भवामाजीं पार करी । वचन निर्धारीं सत्य हो ॥५९॥ आनंद म्हणे तरी आतां । स्वामीराया जी समर्था । भक्तवत्सला कृपावंता । वाचितां जगव्यथा चुकवावी ॥६०॥ हाच देऊनि प्रथम वर । भक्तिपंथ वाढवावा निर्धार । आणिक काहीं ना मागणें साचार । तुजपाशीं दयाळा ॥६१॥ परोपकार हाचि एक । तुझ्या नामें तारावे लोक । आणिक मागणें तें कौतुक । नाहीं नाहीं सर्वथा ॥६२॥ विश्व विश्वाकारी । विश्वरूप तूंचि निर्धारीं । चालविता तुजविण तरी । कोण आहे दयाळा ॥६३॥ तूंचि सर्व सुखदायक । तूंचि कृपा नायक । तुजवांचूनि जगा तारक । नाहीं कोणी सर्वथा ॥६४॥ आतां न करीं निष्ठुर चित्ता । माय जाणे बालकाची व्यथा । तुजवांचूनि अन्य सर्वथा । माय दुजी न जाणो ॥६५॥ तूंचि मातापिता सर्वेश्वरू । जगतारक जगदगुरू । नको नको अव्हेरुं लेंकरुं । दीना उदारु तूं एक ॥६६॥ दीनदयाघन नाम । तुमचें असे हो उत्तम । जग तारावया कारण । स्वामी समर्थ धरियेलें ॥६७॥ महापूर बोरी पायीं उतरला । मैदर्गीहुनी येतां सोहळा देखिला । अक्कलकोटस्थ जनीं डोळां पाहिला । अघटित लीला समर्थांची ॥६८॥ प्रेत उंदीर सजीव केला । मुक्यासी वाचा देऊनि बोलविला । अंधासी रत्नें पारखविला । अघटित लीला जगीं तुझी ॥६९॥ अघटित केलें चमत्कार । किती लिहावे साचार । ग्रंथ वाढेल निर्धार । या भेणें सादर लेखणी आवरिली ॥७०॥ स्वामीचरित्र ग्रंथ निर्धार । पुढें स्वामिराज बोलविल सादर । भक्त तारावया निर्धार । कली जोर मोडोनियां ॥७१॥ म्हणुनियां आतां लघुचरित्र । स्वामीनाम नामाचें स्तोत्र । जग तारावया पवित्र । लघुस्तोत्र वर्णिलें ॥७२॥ अक्कलकोटीं बहु लीला । ज्यानें दाखविली अघटित कळा । कोटीमदनमदनाचा पुतळा । स्वरुपीं जयाच्या तुळेना ॥७३॥ बहु वर्षें एकभूमी वस्ती । एक विचार एक स्थिती । अघटित रूप तें निश्चितीं । जगतालागीं तारावया ॥७४॥ हे निर्जीव पाटावरी । पादुका उठल्या कलिमाझारी । अजूनि भुली कैशी जगांतरी । तरणोपाया चुकती हे ॥७५॥ नाम घेतां प्रेमभरीं । हृदय शुद्ध आधीं करीं । दया ठेऊनि अंतरीं । वाच निर्धारीं स्वामिलीले ॥७६॥ स्वामिपादुकापूजन । नामस्तोत्र भजन । तेणें वंश उद्धारे जाण । कलीमाझारी निर्धार ॥७७॥ म्हणूनियां आतां । स्वामिनाम आठवावें सर्वथा । तयावीण अन्य वार्ता । तारक नाहीं जगांत ॥७८॥ अहा सुंदरस्वरूपनिधान । अहा भक्तवत्सल अगम्य ध्यान । सच्चिदानंद आनंदघन । स्वामी माझा दयाळू ॥७९॥ या प्रपंचमोहाचे काठीं । बुडोनियां जातां रे निकटी । तुम्हां तरावया सुलभ गोष्टी । स्वामिनाम पोटीं धरा ॥८०॥ स्वामिनामाचा प्रताप । पाप जाळूनि करी राख । अपूर्व दाविलें कौतुक । कलीमाजी तरावया ॥८१॥ तरी आतां शुद्ध करूनि मन । हेंचि जाण संध्यास्नान । दया क्षमा शांती पूर्ण । गुणवर्णन समर्थांचें ॥८२॥ खोट्याचा जाणूनि सर्व पसारा । तोडी तोडी मायेच्या व्यवहारा । न भुले ह्या दुर्गतीच्या बाजारा । मोहपसारा दूर करोनी ॥८३॥ मूळबिंदु हा प्रमाण । तेथोनि वाढविता कोण । कोणी केलें हो रक्षण । पिंडालागीं जाण पां ॥८४॥ कैंची माया कैंचा मोह । कोठें आहे तुझा ठाव । तो आधीं शोधुनी पहा हो । भुलूं नको मानवा ॥८५॥ मूळ बिंदुरूप प्रमाण । देह झाला बीजा कारण । वाढवोनि करचरण । दीनानाथें अर्पिले ॥८६॥ तेथें झाली जीवशिवाची वस्ती । तीन गुण गुणांची प्राप्ती । सहा विकारांची स्थिती । मायेसंगती खेळोनिया ॥८७॥ दया क्षमा शांती विचार । विवेक ज्ञान जागृतीसार । अविद्येची गती निर्धार । सोडोनि भवपार करीतसे ॥८८॥ धरितां स्वामी नावाची आवडी । घेतां भवामाजीं घाली उडी । नेवोनि भक्तां पैलथडी । पार करी दयाळू ॥८९॥ नाम जगीं तारक । काय सांगू नामाचें कौतुक । नामें तारिले कितीएक । महापापी कलियुगीं ॥९०॥ नाम घेतां संकट हरे । वारी केल्या पाप सरे । सेवा करितां भवांत तरे । चुकती फेरे चौऱ्यांशीचें ॥९१॥ अक्कलकोटीं न जातां तरी । वटछायेसी अनुष्ठान करी । तयासीं तारक निर्धारीं । दृष्टांतरूपें स्वामी माझा ॥९२॥ स्वामींची मूर्ति मनोहर । प्रेमें घेऊनि अयन्यावर । भावें मांडोनि गादीवर । पूजन करावें प्रेमभावें ॥९३॥ भजनपूजनाच्या रीती । कलीमाजीं जग उद्धरती । प्रेम ठेऊनियां चित्तीं । स्वामी कृपामूर्ति आठवावा ॥९४॥ काय न करी श्रीगुरुनाथ । सत्य होती शरणागत । भक्ततारक अवतार समर्थ । कलियुगीं यथार्थ अवतरला ॥९५॥ विश्वव्यापक विश्वंभरू । त्यासी कैंची समाधी निर्धारु । जगीं जगप्रकार दाखवणें साचारु । लीला थोरु समर्थांची ॥९६॥ द्वैत नाहीं तिळभरी । आशा कैंची अंतरीं । योगमाया दवडिली दुरी । अवतार निर्धारीं स्वामी माझा ॥९७॥ भक्तांकारणे अक्कलकोटीं । वास केला हो निकटीं । पाय दाऊनियां सृष्टीं । पतित उद्धार करविला ॥९८॥ अघटित कळा अघटित लीला । पूर्णतेज तेजाचा पुतळा । अगम्य ज्याची अवतार लीला । कलीचा सोहळा मोडावया ॥९९॥ तरी नामाची संगती । प्रेम ठेऊनी सदा चित्तीं । स्वामी आठवा दिवसरात्रीं । भवामाजी तरावया ॥१००॥ स्वामीनामाचा सोहळा । धाक पडे कलिकाळा । निजदासासी सांभाळी वेळोवेळां । अवतार सोहळा करूनियां ॥१०१॥ कलिमाजी तारक । भक्तांसी एकचि नाम देख । स्वामिरायाविण कौतुक । आणिक नको सर्वथा ॥१०२॥ स्वामिनामाचें कीर्तन । सप्रेमें पादुकापूजन । करितां कलीमाजी जाण । जन उद्धरे निर्धारें ॥१०३॥ स्वामीपंथ तारक । भव नाशील हा सत्य देख । कलीमाजीं जगतारक । परमसुखदायक उद्भवला ॥१०४॥ म्हणूनि जनीं आपुल्या हिता । शरण जावें श्रीगुरूनाथा । मुखीं धरोनि स्वामिवार्ता । जन्मव्यथा चुकवावी ॥१०५॥ ऐसी भुललिया सोय । पुढें नाहीं रें उपाय । भवाचा हा भय । दूर कराया निर्धारीं ॥१०६॥ तरी सुंदर मानवाची काया । नेवोनि लावा स्वामिपाया । सुखें निवारा भवभया । मोहमाया तोडोनियां ॥१०७॥ समर्थें दिधलें अभय वचन । जो हें स्तोत्र करील पठण । तयाचे मनोरथ पूर्ण । होतील जाण मज कृपें ॥१०८॥ येथें धरितां संशय । तयासी भवामाजी भय । पुढें नाहीं ऐशी सोय । सत्य सत्य त्रिवाचा ॥१०९॥ हें लघुस्तोत्र समर्थांचें । मनोभावें करितां पठण याचें । अर्थ पूर्ण होतील अर्थिकांचे । परमार्थकांसी मोक्षपद ॥११०॥ आनंद म्हणे तरीं आतां । स्वामिचरणीं ठेऊनि प्रीति सर्वथा । प्रेमभावें स्तोत्र गातां । मोक्ष हातां येईल ॥१११॥ इति श्रीस्वामी प्रार्थनास्तोत्र । हें जगतारक पवित्र । जपामाजिं महामंत्र । अर्थ सादर पुरवावया ॥११२॥ इति श्रीगुरुस्वामिचरणारविंदार्पणमस्तु ॥ राजाधिराज योगीराज श्रीस्वामी समर्थ महाराज की जय ॥
॥ श्रीरस्तु ॥ शुभं भवतु ॥
No comments:
Post a Comment