श्री ब्रह्मचैतन्य गोंदवलेकर महाराजविरचित श्रीराम पाठ

॥ श्री गणेशाय नमः ॥ ॐ द्रां दत्तात्रेयाय नमः ॥

॥ श्रीराम समर्थ ॥ श्रीरामचंद्रा करुणासमुद्रा । ध्यातों तुझी राजस योगमुद्रा । नेत्रीं न ये रे तुजविण निद्रा । कैं भेटसी बा मजला सुभद्रा ॥ जयाचा जनीं जन्म नामार्थ झाला । जयानें सदा वास नामांत केला । जयाच्या मुखीं सर्वदा नामकीर्ति । नमस्कार त्या ब्रह्मचैतन्यमूर्ति ॥ ॥ श्रीराम श्रीराम श्रीराम ॥ ॐ नमो जी सद्गुरुनाथा । तुझे चरणी ठेविला माथा । पूर्ण करी मनोरथा । विनंती माझी परिसावी ॥१॥ रामपाठाचा उच्चार । मम हृदयी करी उद्धार । हेचि मागणे वारंवार । तुजलागी दयाळा ॥२॥ व्यास वाल्मिकी नारदमुनी । शुकसनकादिक ज्याचे ध्यानी । तो श्रीराम चापपाणि । मम वाणी वदो का ॥३॥ अयोध्यावासी नगरजन । रामासी भजती अनुदिन । तो कौसल्यानंदन । मम हृदयी वसावा ॥४॥ सद्गुरू म्हणे ऊठ लवलाही । ज्ञानदीपाचे प्रकाशे पाही । वस्तु आपली शोधून घेई । मग पावसी निजसुखा ॥५॥ सद्गुरू राजवैद्य पूर्ण । रामनामाचे रसायन । स्वहस्ते मम मुखी पाजून । केले सावध स्वरूपी ॥६॥ नेत्री घातले बोधांजन । भवरोग काढिला मुळीहून । मूर्ती दाविली सगुण । ते रूप वर्णिले न जाय ॥७॥ चतुर्भुज मेघश्याम सावळा । कांसे पीतांबर पिवळा । गळा वैजयंतीमाळा । मुक्ताहार डोलती ॥८॥ अंगी चंदनाची उटी । केशर कस्तुरी लल्लाटी । अमूल्य रत्ने शोभती मुकुटी । कर्णी कुंडले तळपती ॥९॥ क्षुद्रघंटा वाजती कटी । दशांगुली मुद्रिकांची दाटी । बाहुभूषणे शोभती मनगटी । सुवर्णपादुका चरणकमली ॥१०॥ शंख चक्र चाप बाण । वरद हस्त उदार वदन । विशाळ भाळ आकर्ण नयन । ऐसा भगवान देखिला ॥११॥ गुप्त ठेविले निर्गुण । प्रकट केले स्वरूप सगुण । श्रीराम अवतार घेऊन । धर्म स्थापिला स्वहस्ते ॥१२॥ अयोध्या पुण्यपावन नगरी । तेथे श्रीराम राज्य करी । तपोनिधी महाक्षत्री । सिंहासनी विराजे ॥१३॥ शेषे धरिले छत्र । भरतशत्रुघ्न धरिती चामर । भक्त प्रार्थिती वारंवार । जयजयकारे गर्जती ॥१४॥ नळ नीळ जांबुवंत । अंगद सुग्रीव बिभीषण भक्त । निरिच्छ वायुसुत । सदा निमग्न रामरूपी ॥१५॥ वसिष्ठ विश्वामित्र ऋषी । दत्त दिगंबर तापसी । ब्रह्मचारी कित्येक संन्यासी । रामनामी लुब्धले ॥१६॥ रामनाम हृदयी धरून । ध्यानी बैसले योगीजन । यम इंद्र अग्नि वरुण । पंचवदन तप करी ॥१७॥ रामनामाची अपरिमित शक्ती । शेषाची वर्णिता खुंटली मती । वेदाची न चले गति । शास्त्रे लज्जित बैसली ॥१८॥ अनंत अवतारांचा महिमा । तोही रामनामी तुळेना । ऐशिया रामाच्या सद्गुणा । मी मानव काय वर्णू ॥१९॥ रामी रंगले त्रिभुवन । जडमूढ काष्ठ पाषाण । घटमठांत सर्वांत परिपूर्ण । त्याहून वेगळा राहिला ॥२०॥ पिंडब्रह्मांडाची रचना । तू निर्मिली रघुनंदना । जगव्यापका आत्मारामा । शोधिता ठायी न पडे कोठे ॥२१॥ तुझे स्वरूपाची व्हावी प्राप्ती । यालागी कित्येक तप करिती । कित्येक पंचाग्निधूम्रपान साधिती । तयांसी अंत न लागे तुझा ॥२२॥ तेथे मी अज्ञान मूढमती । करू नेणे तुझी भक्ती । परि संतमुखे ऐकिली कीर्ती । शरणागता उद्धरी तू ॥२३॥ माझ्या भाग्यासी नाही मिती । तू भेटलासी जगज्ज्योती । आता कळेल तैशा रीती । उद्धारगति करी माझी ॥२४॥ तुझे ब्रीदाचे महिमान । कित्येक उद्धरिले पापीजन । विरोधभक्तीने रावण । वैकुंठपदी पावविला ॥२५॥ सात्विक भक्त थोर थोर । तुलसीदास कमाल कबीर । रामदास वायुकुमर । त्यांचा किंकर मज करी ॥२६॥ मी न मागे धनसंपत्ती । मज न लगे वैकुंठप्राप्ती । परी तुझ्या भक्तांची संगती । मज घडो सर्वदा ॥२७॥ कोट्यानुकोटी जन्म घेईन । करीन तुझे पादसेवन । अवतारलीला मुखाने गाईन । ऐसे मज देई सर्वथा ॥२८॥ तुझ्या अवतारलीला बहुत । व्यास बोलिले संस्कृत । ते अज्ञानासी न होय प्राप्त । यास्तव प्राकृत वर्णिले ॥२९॥ सद्गुरूने निर्मिला हा ग्रंथ । रामपाठ केवळ अमृत । श्रवणद्वारे पाजूनि यथार्थ । तृप्त केले भक्तजन ॥३०॥ ज्यासी वैकुंठपदाची गोडी । त्याने रामपाठ भजावा आवडी । त्याचे संकटी घालूनि उडी । श्रीराम रक्षी निजांगे ॥३१॥ ज्ञानदेव करी हरिपाठ । ब्रह्मचैतन्य करी रामपाठ । भक्तजनी मानावे दोन्ही श्रेष्ठ । ग्रंथ वरिष्ठ प्रभूंचा ॥३२॥ मज काही ज्ञान नसे किंचित् । हृदयी प्रकटला जानकीकांत । त्याचा त्याने लिहून ग्रंथ । भक्तासी अर्पिला प्रीतीने ॥३३॥

॥ जानकीजीवनस्मरण जय जय राम ॥ ॥ श्रीराम श्रीराम श्रीराम ॥