Dec 11, 2017

श्रीमद्वासुदेवानन्दसरस्वतीस्वामीविरचितं श्रीदत्तात्रेयस्तोत्रम्


॥ श्री गणेशाय नम: ॥ ॐ द्रां दत्तात्रेयाय नमः ॥ 


अनसूयात्रिसम्भूत दत्तात्रेय महामते ।

सर्वदेवाधिदेव त्वं मम चित्तं स्थिरीकुरु ॥ १॥


शरणागतदीनार्ततारकाऽखिलकारक ।

सर्वचालक देव त्वं मम चित्तं स्थिरीकुरु ॥ २॥


सर्वमङ्गलमाङ्गल्य सर्वाधिव्याधिभेषज ।

सर्वसङ्कटहारिन् त्वं मम चित्तं स्थिरीकुरु ॥ ३॥


स्मर्तृगामी स्वभक्तानां कामदो रिपुनाशनः ।

भुक्तिमुक्तिप्रदः स त्वं मम चित्तं स्थिरीकुरु ॥ ४॥


सर्वपापक्षयकरस्तापदैन्यनिवारणः ।

योऽभीष्टदः प्रभुः स त्वं मम चित्तं स्थिरीकुरु ॥ ५॥


य एतत्प्रयतः श्लोकपञ्चकं प्रपठेत्सुधीः ।

स्थिरचित्तः स भगवत्कृपापात्रं भविष्यति ॥ ६॥

।। इति श्रीपरमहंस परिव्राजकाचार्य श्रीमद्वासुदेवानन्दसरस्वतीस्वामीविरचितं श्रीदत्तस्तोत्रं सम्पूर्णम् ॥


Dec 3, 2017

श्रीगुरुचरित्र अध्याय - ४ ( श्रीदत्त-जन्म )


श्रीगणेशाय नमः II श्रीसरस्वत्यै नमः II श्री गुरुभ्यो नमः II ऐशी शिष्याची विनंती I ऐकोन सिद्ध काय बोलती I साधु-साधु तुझी भक्ति I प्रीति पावो गुरुचरणीं II १ II ऐक शिष्यचूडामणी I धन्य धन्य तुझी वाणी I आठवतसे तुझिया प्रश्नीं I आदि-मध्य-अवसानक II २ II प्रश्न केला बरवा निका I सांगेन तुज विवेका I अत्रिऋषीच्या पूर्वका I सृष्टीउत्पत्तीपासोनि II ३ II पूर्वी सृष्टि नव्हती कांही I जलमय होतें सर्वांठायीं I 'आपोनारायण ' म्हणोनि पाहीं I वेद बोलती याचिकारणें II ४ II आपोनारायण आपण I सर्वां ठायीं वास पूर्ण I बुद्धि संभवे प्रपंचगुण I अंड निर्मिलें हिरण्यवर्ण II ५ II तेंचि ब्रह्मांड नाम जाहलें I रजोगुणें ब्रह्मयासि निर्मिलें I 'हिरण्यगर्भ' नाम पावलें I देवतावर्ष एक होतें II ६ II तेंचि ब्रह्मांड देखा I फुटोनि शकलें झालीं द्वैका I एक आकाश एक भूमिका I होऊनि ठेलीं शकलें दोनी II ७ II ब्रह्मा तेथें उपजोन I रचिलीं चवदाही भुवनें I दाही दिशा मनस वचन I काळकामक्रोधादि सकळ II ८ II पुढें सृष्टि रचावयासी I सप्त पुत्र उपजवी मानसीं I नामें सांगेन परियेसीं I सातै जण ब्रह्मपुत्र II ९ II मरीचि अत्रि आंगिरस I पुलस्त्य पुलह क्रतु वसिष्ठ I सप्त पुत्र जाहले श्रेष्ठ I सृष्टिकर्ता ब्रह्मा जाण II १० II सप्त पुत्रांमधील 'अत्रि' I तेथूनि पीठ गुरुसंतति I सांगेन ऐक एकचित्तीं I सौभाग्यवंता नामधारका II ११ II अत्रिऋषीची भार्या I नाम तिचें 'अनसूया ' I पतिव्रताशिरोमणिया I जगदंबा तेचि जाण II १२ II तिचें सौंदर्यलक्षण I वर्णूं शके ऐसा कोण I जिचा पुत्र चंद्र आपण I तिचें रूप केवीं सांगों II १३ II पतिसेवा करी बहुत I समस्त सुरवर भयाभीत I स्वर्गैश्वर्य घेईल त्वरित I म्हणोनि चिंतिती मानसीं II १४ II इंद्रादि सुरवर मिळूनि I त्रिमूर्तीपाशीं जाऊनि I विनविताति प्रकाशोनि I आचार अत्रिऋषीचा II १५ II इंद्र म्हणतसे स्वामियां I पतिव्रता स्त्री अनसूया I आचार तिचा अगम्य I काय सांगों विस्तारोनि II १६ II पतिसेवा करी भक्तीसीं I मनोवाक्कायकर्मेसीं I अतिथीपूजा महाहर्षी I विमुख नव्हे कवणे काळीं II १७ II तिचा आचार देखोनि I सूर्य भीतसे गगनीं I उष्ण तिसी लागे म्हणोनि I मंद मंद तपतसे II १८ II अग्नि झाला अति भीत I शीतळ असे वर्तत I वायु झाला भयचकित I मंद मंद वर्ततसे II १९ II भूमि आपण भिऊनि देखा I नम्र जाहली तिचिया पादुका I शाप देईल म्हणोनि ऐका I समस्त आम्ही भीतसों II २० II नेणों घेईल कवण स्थान I कवण देवाचें हिरोन I एखादिया वर देतांचि क्षण I तोही आमुतें मारुं शके II २१ II त्यासि करावा उपावो I तूं जगदात्मा देवरावो I जाईल आमुचा स्वर्गठावो I म्हणोनि तुम्हां सांगो आलों II २२ II न कराल जरी उपाव यासी I सेवा करूं आम्ही तिसी I तिच्या द्वारी अहर्निशीं I राहूं चित्त धरुनि II २३ II ऐसें ऐकोनि त्रयमूर्ति I महाक्रोधें कापती I चला जाऊं कैसी सती I पतिव्रता म्हणताति II २४ II व्रतभंग करूनि तिसी I ठेवूनि येऊं भूमीसी I अथवा वैवस्वतालयासी I पाठवूं म्हणोनि निघाले II २५ II वास पाहावया सतीचें I त्रयमूर्ति वेष धरिती भिक्षुकाचे I आश्रमा आले अत्रीचे I अभ्यागत होऊनि II २६ II ऋषि करावया गेला अनुष्ठान I मागें आले त्रयमूर्ति आपण I अनसूयेसी आश्वासून I अतिथि आपण आलों म्हणती II २७ II क्षुधेंकरुनि बहुत पीडोन I आलों आम्ही ब्राह्मण I त्वरित द्यावें सती अन्न I अथवा जाऊं आणिका ठायां II २८ II सदा तुमच्या आश्रमांत I संतर्पण अभ्यागत I ऐकिली आम्ही कीर्ति विख्यात I म्हणोनि आलों अनसूये II २९ II इच्छाभोजनदान तुम्ही I देतां म्हणोनि ऐकों आम्ही I ठाकोनि आलों याचि कामीं I इच्छाभोजन मागावया II ३० II इतुकें ऐकोनि अनसूया I नमन केलें अतिविनया I बैसकार करूनियां I क्षालन केलें चरण त्यांचे II ३१ II अर्घ्य पाद्य देऊनि त्यांसी I गंधाक्षतापुष्पेसीं I सवेंचि म्हणतसे हर्षी I आरोगण सारिजे II ३२ II अतिथि म्हणती तये वेळी I करोनि आलों आपण आंघोळी I ऋषि येतील बहुतां वेळीं I त्वरित आम्हांसी भोजन द्यावें II ३३ II वास पाहोनि अतिथींतें I काय केलें पतिव्रतें I ठाय घातले त्वरितें I केला तेथें बैसकार II ३४ II बैसवोनियां पाटावरी I घृतेसीं पात्राभिधार करी I घेवोनि आली अनसूया नारी I शाक पाक तये वेळीं II ३५ II तिसी म्हणती अवो नारी I आम्ही अतिथि आलों दूरी I देखोनि तुझें रूप सुंदरी I अभीष्ट मानसीं आणिक वसे II ३६ II नग्न होऊनि आम्हांसी I अन्न वाढावें परियेसीं I अथवा काय निरोप देसी I आम्ही जाऊं नाहीं तरी II ३७ II ऐकोनि अतिथींचे वचन I अनसूया करी चिंतन I आले विप्र पहावया मन I पुरुष कारणिक होतील II ३८ II पतिव्रताशिरोमणी I विचार करी अंतःकरणीं I अतिथि विमुख, तपोहानि I पतिनिरोप केवी उल्लंघूं II ३९ II माझें मन असे निर्मळ I काय करील मन्मथ खळ I पतीचें असे जरी तपफळ I तारील मज म्हणतसे II ४० II ऐसें विचारूनि मानसीं I तथास्तु म्हणे तयासी I भोजन करा स्वचित्तेंसी I वाढीन नग्न म्हणतसे II ४१ II पाकस्थाना जाऊनि आपण I चिंतन करी पतीचे चरण I वस्त्रें फेडूनि झाली नग्न I म्हणे अतिथि बाळें माझीं II ४२ II नग्न होऊनि सती देखा I घेऊनि आली अन्नोदका I तंव तेचि जाहलीं बाळकां I ठायांपुढें लोळतीं II ४३ II बाळकें देखोनि अनसूया I भयचकित होऊनियां I पुनरपि वस्त्रें नेसूनियां I आली तयां बाळकांपाशीं II ४४ II रोदन करिताति तिन्ही बाळें I अनसूया राहवी वेळोवेळें I क्षुधार्त झालीं केवळें I म्हणोनि कडे घेतलें II ४५ II कडे घेवोनि बाळकांसी I स्तनपान देतसे हर्षी I एका सोडोनी एकासी I निवारण करीं क्षुधेचें II ४६ II पाहें पां नवल काय घडलें I त्रयमूर्तीचे बाळक झाले I स्तनपानमात्रें क्षुधा गेली I तपफळ ऐसें पतिव्रतेचें II ४७ II ज्याचे उदरी चवदा भुवने I सप्त समुद्र वडवान्न I त्याची क्षुधा निवारण I पतिव्रतास्तनपानमात्रें II ४८ II चतुर्मुख ब्रह्मयासी I सृष्टि रचणें अहर्निशी I त्याची क्षुधा स्तनपानेसीं I केवीं झाली निवारण II ४९ II भाळाक्ष कर्पूरगौर I पंचवक्त्र काळाग्निरुद्र I स्तनपान करवी अनसूयासुंदर I तपस्वी हो अत्रि ऐसा II ५० II अनसूया ऐशी अत्रीची रमणी I न होती मागें ऐकिली कवणीं I त्रयमूर्तीची झाली जननी I ख्याति झाली त्रिवभूनी II ५१ II कडे घेवोनि बाळकांसी I खेळवीतसे तिघांसी I घालूनि बाळकां पाळणेसीं I पर्यंदे गाई तये वेळीं II ५२ II पर्यंदे गाय नानापरी I उपनिषदार्थ अतिकुसरीं I अतिउल्हासें सप्त स्वरीं I संबोखीतसे त्रिमूर्तीसी II ५३ II इतुकें होतां तये वेळीं I माध्यान्हकाळीं अतिथिवेळीं I अत्रिऋषि मन निर्मळीं I आले आपुले आश्रमा II ५४ II घरांत आला अवलोकित I तंव देखिली अनसूया गात I कैंची बाळें ऐसें म्हणत I पुसतसे तयेवेळीं II ५५ II तिणें सांगितला वृत्तांत I ऋषि ज्ञानें असे पहात I त्रिमूर्ति हेचि म्हणत I नमस्कार करीतसे II ५६ II नमस्कारितां अत्रि देखा I संतोष विष्णु-पिनायका I आनंद झाला चतुर्मुखा I प्रसन्न झाले तये वेळीं II ५७ II बाळें राहिली पाळणेंसी I निजमूर्ति ठेले सन्मुखेंसी I साधु-साधु अत्रिऋषि I अनसूया पतिव्रता II ५८ II तुष्टलों तुझिये भक्तीसी I वर माग जे इच्छिसी I अत्रि म्हणतसे सतीसी I जें वांछिसी तें माग आतां II ५९ II अनसूया म्हणे अत्रीसी I प्राणेश्वरु तूंचि होसी I देव पातले तुमचे भक्तीसी I पुत्र मागा तुम्ही आतां II ६० II तिघे बाळक आमच्या घरीं I राहावे आमुच्या पुत्रांपरी I हेंचि मागणें निर्धारीं I त्रिमूर्ति असावे एकरूप II ६१ II ऐसें वचन ऐकोनि I वर दिधला मूर्ती तिन्हीं I राहतीं बाळकें म्हणोनि I आपण गेले निजालयासी II ६२ II त्रिमूर्ति राहिले तिचे घरी I अनसूया पोशी बाळकांपरी I नामें ठेविलीं प्रीतिकरीं I त्रिवर्गाचीं परियेसा II ६३ II ब्रह्मामूर्ति 'चंद्र' झाला I विष्णुमूर्ति 'दत्त' केवळा I ईश्वरातें 'दुर्वास' नाम ठेविलें I तिघे पुत्र अनसूयेचे II ६४ II दुर्वास आणि चंद्र देखा I उभे राहूनि माताभिमुखा I निरोप मागती कवतुका I जाऊं तपा निजस्थाना II ६५ II दुर्वास म्हणे अहो जननी I आम्ही ऋषि अनुष्ठानी I जाऊं तीर्थे-आचरणीं I म्हणोनि निरोप घेतला II ६६ II चंद्र म्हणे अवो माते I निरोप द्यावा आम्हां त्वरितें I चंद्रमंडळीं वास आमुतें I नित्य दर्शन तुम्हांचरणीं II ६७ II तिसरा दत्त विष्णुमूर्ति I असेल तुम्हांतें धरोनि चित्तीं I त्रिमूर्ति निश्चित म्हणोनि सांगती I हें मनीं धरावें तुम्हीं II ६८ II त्रयमूर्ति तोचि जाण दत्त I ' सर्वं विष्णुमयं जगत् ' I राहील धरोनि तुमचें चित्त I श्रीविष्णुमूर्ति दत्तात्रेय II ६९ II त्रयमूर्ति ऐक्य होऊन I दत्तात्रेय राहिला आपण I दुर्वास चंद्र निरोप घेऊन I गेले स्थाना आपुलाले II ७० II अनसूयेच्या घरीं देखा I त्रयमूर्ति राहिली मूर्ति एका I नाम दत्तात्रेय ऐका I मूळपीठ श्रीगुरूचें II ७१ II ऐसेपरी सिद्ध देखा I सांगे कथा नामधारका I संतोषेंकरूनि प्रश्र्न ऐका I पुसतसे सिद्धासी II ७२ II जय जया सिद्ध योगीश्वरा I भक्तजनाच्या मनोहरा I तारक संसारसागरा I ज्ञानमूर्ति कृपासिंधु II ७३ II तुझेनि प्रसादें मज I ज्ञान उपजलें, सतीकाज I तारक आमुचा योगिराज I विनंति माझी परियेसा II ७४ II दत्तात्रेयाचा अवतारू I सांगितला पूर्वापारू I पुढें मागुती अवतार जाहले गुरु I कवणेपरी निरोपावे II ७५ II विस्तारुनि बाळकासी I सांगावें स्वामी प्रीतीसीं I श्रीगुरूमूर्ति अवतार जाहले कैसी I अनुक्रमें निरोपावें II ७६ II म्हणे सरस्वती गंगाधरू I पुढील कथेचा विस्तारू I ऐकतां होय मनोहरु I सकळाभीष्टे साधती II ७७ II

IIइति श्रीगुरुचरित्रामृते परमकथाकल्पतरौ श्रीनृसिंहसरस्वत्युपाख्याने सिद्धनामधारकसंवादे त्रैमूर्ति-अवतारकथनंनाम चतुर्थोSध्यायः II 

II श्रीगुरुदत्तात्रेयार्पणमस्तु II श्रीगुरुदेवदत्त II


Dec 1, 2017

॥ श्री दत्तजन्माख्यान ॥


॥ श्री गणेशाय नमः ॥ श्री सरस्वत्यै नमः ॥ श्री गुरुभ्यो नमः ॥ ॐ द्रां दत्तात्रेयाय नमः ॥ जयजयावो गजवदना ॥ मंगलारंभी तुझीच प्रार्थना ॥ वंदितां हो तुझिया चरणा ॥ ग्रंथ पावो सिद्धीसी ॥१॥ जयजयावो सरस्वती ॥ आदिमाया तूंचि शक्ति ॥ बैसनि माझे जिव्हेवरुती ॥ ग्रंथ सिद्धी नेइंजे ॥२॥ जयजयावो गुरुनाथा ॥ कृपाकर ठेवूनि माझिया माथां ॥ सिद्धीस न्यावें या ग्रंथा ॥ हाचि वर मज द्यावा ॥३॥ तुमचें होतां कृपाबळ ॥ ग्रंथ सिद्धीसि जाय सकळ ॥ हें वेदवाक्य जाश्वनीळ ॥ पुराणांतरीं बोलतसे ॥४॥ ॐ नमोजी श्रीदत्ता ॥ गुणातीता अपरिमिता ॥मूळमायाविरहिता ॥ जगतारका जगद्गुरु ॥५॥ पूर्णब्रह्म सनातना ॥ निष्कलंका निरंजना ॥ हे शून्यातीतनिर्गुणा ॥ गुणनिर्गुणातीत तूं ॥६॥ जयजयावो अत्रिनंदना ॥ जयजयावो परात्परगहना ॥ जयजयावो मधुसूदना ॥ कृपागहना जगद्गुरू ॥७॥ जयजयावो दिगंबरा ॥ जयजयावो करुणाकरा ॥ जयजयावो दयासागरा ॥ करुणार्णवा दीनबंधु ॥८॥ जयजयावो भक्तपालका ॥ जयजयावो जगव्यापका ॥ जयजयावो जगन्नायका ॥ कृपा करीं दीनावरी ॥९॥ जयजयावो अवधूता ॥ जयजयावो विश्वकर्ता ॥ जयजयावो कृपावंता ॥ अव्यक्तव्यक्ता सुखमूर्ति ॥१०॥ ऐसा महाराज गुरुदत्त ॥ त्यांचे माहात्म्य ऐसें वर्णीत ॥ चित्त देवोनि सावचित्त ॥ ऐका सकळ श्रोते हो ॥११॥ पूर्वीं नारदें तप अपार केलें ॥ तयासी श्रीविष्णु प्रसन्न जाहले ॥ वर द्यावयासी आले ॥ मग तेणें केला प्रणिपात ॥१२॥ करोनि साष्टांग नमस्कार ॥ उभा राहिला जोडोनि कर ॥ जयजय विष्णु करुणाकर ॥ अपेक्षित वर देइंजे ॥१३॥ अवघे रजोगुण तमोगुण ॥ हे द्वयविरहित करून ॥ मुख्य सत्त्वरूप जाण ॥ तें दाखवीं मजलागीं ॥१४॥ ऐसें बोलतां नारदमुनी ॥ सांगता जाहला कैवल्यदानी ॥ ऐक सखया चित्त देऊनी ॥ सत्त्वरूपाचा विचार ॥१५॥ त्रिभुवनींचें सत्त्वरूप जें ॥ तें मीच आहें बा जाणिजे ॥ परी तम मजसी पाहिजे ॥ म्हणोनि सत्त्व कमी हो ॥१६॥ ऐसें बोलतां मोक्षदानी ॥ नारदमुनि जोडोनि पाणी ॥ विचारिता जाहला तये क्षणीं ॥ तम कासया सांग पां ॥१७॥ मग श्रीविष्णु बोलत ॥ जरी मी सत्त्वरूपीं राहात ॥ तरी माझेनि हस्तें दैत्य ॥ मरणार नाहीं सहसाही ॥१८॥ हें जाणोनियां मानसीं ॥ किंचित् सत्त्व विधिहरांसी ॥ देऊनियां तमोगुणासी ॥ रजोगुणासी जवळ केलें ॥१९॥ ऐसा विचार आहे नारदा ॥ जरी तुज पाहिजे सत्त्वगुणसंपदा ॥ तरी एक आहे ब्रह्मवृंदा ॥ सांगतों सकळ परियेसीं ॥२०॥ जरी ब्रह्माविष्णुत्रिनेत्र ॥ तिघे होतील एकत्र ॥ तरीच सत्त्वरूप स्वतंत्र ॥ दृष्टीं पडेल जाण पां ॥२१॥ ऐसें ऐकूनि उत्तर ॥ बोलतां जाहला मुनिवर ॥ त्रिपुरांतक विधि चक्रधर ॥ करितों एकत्र जाण पां ॥२२॥ ऐसें बोलोनि ते वेळीं ॥ नारद आले भूमंडळीं ॥ तटस्थ जाहली सुरमंडळी ॥ हा संवाद ऐकोनियां ॥२३॥ भुमंडळीं नारदमुनी ॥ विचार करी अंतःकरणीं ॥ ब्रह्मा विष्णु शूळपाणी ॥ एकत्र कैसे होती ते ॥२४॥ ऐसा विचार करीत ॥ त्रिभूवनीं नित्य हिंडत ॥ तंव एके दिवशीं अवचित ॥ अत्रिसदना पातला ॥२५॥ ऋषि नव्हता आश्रमांत ॥ उभा राहिला ब्रह्मसुत ॥ अनसूयेनें देखोनि त्वरित ॥ आसन दिधले बैसावया ॥२६॥ आसनीं बैसवूनि नारदमुनी ॥ आपण कांडणा बैसे अंगणीं ॥ इतुकियांत अत्रिमुनी ॥ अकस्मात पातला ॥२७॥ स्त्रियेप्रती बोले उत्तर ॥ उदक देई वो सत्वर ॥ ऐसें ऐकतांचि ते सुंदर ॥ उठती झाली ते काळीं ॥२८॥ मुसळ गेलें हातें वरुतें ॥ तें तसेंच सोडिलें तेथें ॥ आणोनि दिधली पतीतें ॥ उदकझारी तेधवां ॥२९॥ ऐसें देखोनि ब्रह्मसुत ॥ मनांत तेव्हां आश्चर्य करीत ॥ धन्य धन्य माऊली सत्य ॥ अनसूया सती हो ॥३०॥ मनीं विचारीं नारदमुनी ॥ अनसूया पतिव्रतेमाजीं शिरोमणी॥हिचे दर्शनेंकरूनी ॥ दोष जातील निर्धारें ॥३१॥ मग तेथोनि नारद निघाला ॥ मनांत विचार एक योजिला ॥ आतां जाऊनि वैकुंठाला ॥ लक्ष्मीपाशीं सांगावें ॥३२॥ तेणें होईल कार्यसिद्धी ॥ हें जाणोनियां आत्मशुद्धी ॥ तेथूनि निघाला त्रिशुद्वी ॥ पवनवेगें करुनियां ॥३३॥ वैकुंठासी जाऊनि सत्वर ॥ लक्ष्मीपाशी समाचार ॥ सांगता झाला मुनीश्वर ॥ अनसूयेचा तेधवां ॥३४॥ नारद सांगे लक्ष्मीलागोनी ॥ अनसुया सती अत्रिपत्नी ॥ त्रिभुवनांत पाहतां शोधोनी ॥ तिची सरी न येचि पां ॥३५॥ पतिव्रतांमाजीं शिरोमणी ॥ स्वरूपें जैसी लावण्यखाणी ॥ तिचें चातुर्य पाहतां नयनीं ॥ परमानंद वाटतसे ॥३६॥ हा सकळ वृत्तांत ऐकतां ॥ लक्ष्मी जाहली विस्मितचित्ता ॥ म्हणे मृत्युलोकीं पतिव्रता ॥ ऐसी सत्त्वरक्षक आहे कीं ॥३७॥ तरी आतां श्रीविष्णूसी पाठवूनी ॥ तिचें सत्त्व घेईन हिरोनी ॥ ऐसे ऐकतां नारदमुनी ॥ परम संतोष पावला ॥३८॥ मग तेथूनि नारद निघाला ॥ मनोवेगें कैलासासी गेला ॥ पार्वतीसी वृत्तांत सांगितला ॥ लक्ष्मीसारिखा तेधवां ॥३९॥ वृत्तांत ऐकूनि पार्वती ॥ विस्मित जाहली परम चित्तीं ॥ म्हणे नारद सांगती कीर्ती ॥ काय आश्चर्य मानवाचें ॥४०॥ नारद म्हणे वो मृडानी ॥ अनसूयेचे तुलनेलागुनी ॥ तुंही न पुरसी गजास्यजननी ॥ ऐसें मज वाटतसे ॥४१॥ उमा ऐकूनि ते अवसरीं ॥ परम क्रोधावली अंतरी ॥ आदिमाया निर्धारीं ॥ काय बोले ब्रह्मसुतासी ॥४२॥ आतां धाडून कैलासपती ॥ सत्त्वहरण करीन निश्चितीं ॥ ऐसें बोलतां पार्वती ॥ नारदासी आनंद ॥४३॥ मग नारद निघाला तेथुनी ॥ गेला सत्यलोकलागुनी ॥ सर्व वृत्तांत पूर्ववत सांगोनी ॥ सावित्री तेव्हां क्षोभविली ॥४४॥ सावित्री क्षोभली हें देखतां ॥ आनंद वाटे ब्रह्मसुता ॥ म्हणे आपुलें कार्य आतां ॥ सत्वरचि होईल ॥४५॥ ऐसें विचारुनि चित्तीं ॥ नारद निघाला पवनगती ॥तंव ते समयीं त्रैमूर्ती ॥ आपुलाले स्थाना पातले ॥४६॥ तंव स्त्रिया वृत्तांत सांगती ॥ मृत्युलोकीं मानव वस्ती॥ त्यांत एक अनसूया सती ॥ आहे पहा ऋषिपत्नी ॥४७॥ पतिव्रतांमाजी शिरोमणी । स्वरूपें असे लावण्यखाणी ॥ नारदमुनि सांगोनी ॥ गेला आतां निर्धारें ॥४८॥ तरी जाऊनि अत्रिआश्रमासी ॥ तिचें सत्त्व हरावें निश्चयेंसी ॥ ऐसें ऐकोनि हृषीकेशी ॥ ब्रह्मा त्रिनयन अवश्य म्हणे ॥४९॥ विधि रुद्र शार्ङ्गगणी ॥ त्रैमूर्ति एकत्र मिळोनी ॥ अत्रिमुनीच्या सदनीं ॥ येऊनि उभे राहिले ॥५०॥ द्विजरूप धरूनि जाण ॥ उभे राहिले  अंगणीं येऊन ॥ हें अनसूयेनें देखोन ॥ आसन दिधलें बैसावया ॥५१॥ आसनीं बैसतां सत्वर ॥ म्हणती क्षुधा लागली फार ॥ नग्न होऊनि निर्धार ॥ इच्छाभोजन देईजे ॥५२॥ ऐसें ऐकोनि ते सती ॥ विस्मय करी बहुत चित्तीं ॥ काय बोले तयांप्रती ॥ ऐका सादर श्रोते हो ॥५३॥ अवश्य म्हणोनी ते अवसरीं ॥ गृहांत गेली हो सुंदरी ॥ पतीलागीं निवेदन करी ॥ नमस्कारूनि तेधवां ॥५४॥ ऋषि अंतरीं विलोकोनी ॥ पाहे जंव आत्मज्ञानी ॥तंव चतुर्मुख रुद्र पन्नगशयनीं ॥ छळणालागीं पातले ॥५५॥ हें जाणोनिया मानसीं ॥ तीर्थगंडी देई कांतेसी ॥ गंगा प्रोक्षूनि तिघांसी ॥ भोजन देई जाण पां ॥५६॥ तीर्थगंडी घेऊनि सत्वरी ॥ बाहेर आली ते सुंदरी ॥ गंगोदक प्रोक्षण करी ॥ त्रैमूर्तीवरी तेधवां ॥५७॥ गंगोदकाचा स्पर्श होतां ॥ बाळें जाहलीं हो तत्वतां ॥ हें देखोनि पतिव्रता ॥ काय करी ते वेळ ॥५८॥ कंचुकीसहित परिधान ॥ फेडूनि ठेवी न लगतां क्षण ॥ नग्न होवोनियां जाण ॥ बाळांजवळी बैसतसे ॥५९॥ बाळें घेऊनि मांडीवरी ॥ स्तनीं लावी तेव्हां सुंदरी ॥ पान्हा फुटला ते अवसरीं ॥ देखोनि सती आनंदे ॥६०॥ तिन्ही बाळें शांत करुन ॥ पाळण्यांत निजवी नेऊन ॥ जन्मकथा सांगोन ॥ हालवीतसे निजछंदें ॥६१॥ ऐसे कित्येक संवत्सर लोटले ॥ तंव नारद अकस्मात पातले ॥ अत्रिमुनीनें आसन दिधलें ॥ बैसावया नारदासी ॥६२॥ तंव नारद विलोकोनि पहात ॥ ब्रह्मा चतुर्भुज कैलासनाथ ॥ हे तिन्ही बाळ खेळत ॥ मठामाजी कौतुकें ॥६३॥ ऐसें दखोनि ब्रह्मसुत ॥ मुनीं जाहला हर्षभरित ॥ आतां जाऊनि वैकुंठांत ॥ लक्ष्मी पाशीं सांगावें ॥६४॥ ऐसें विचारोनि चित्तीं ॥ नारद निघाला पवनगती ॥ जाऊनियां वैकुंठाप्रती ॥ लक्ष्मीसी पुसतसे ॥६५॥ म्हणं वो आदिमाये वाहिले ॥ श्रीविष्णु कोठें गेले ॥ ऐसे ऐकून लक्ष्मी बोले ॥ सुतसुतासी तेधवां ॥६६॥ ऐक सखया विरिंचिसुता ॥ मी नेणें विष्णूची वार्ता ॥ ऐसें सिंधुजा सांगतां ॥ सृष्टिकरसुत बोलतसे ॥६७॥ कर्ममुपीसी अतिपावन ॥ अत्रि-आश्रम आहे जाण ॥ तें ठायीं जनार्दन ॥ विधिहरांसह वसतसे ॥६८॥ ऐसें सांगोन कमळजेप्रती ॥ नारद गेला कैलासपथीं ॥ गिरिजेस सांगोन निश्चितीं ॥ सत्यलोकासी ॥ जातसे ॥६९॥ नारद आला हें पाहोन ॥ सावित्री पुसे वर्तमान ॥ म्हणे नारदा ऐक वचन ॥ चित्त दऊनि निर्धारें ॥७०॥ नारद म्हणे सावित्रीसी ॥ काय हो मजलागीं पुससी ॥ येरी म्हणे चतुर्वक्त्र पंचवक्त्र हृषीकेशी ॥ कोठें गेले सांग पां ॥७१॥ विधिसुत म्हणे ते अवसरीं ॥ सावित्री सांगतों तें अवधारीं ॥ चतुर्भुज चतुर्वक्त्र द्विपंचकरी ॥ मृत्युलोकीं वसताती ॥७२॥ ऐसें बोलतां ब्रह्मपुत्र ॥ तिघी मिळाल्या एकत्र ॥ जोडोनियां पाणिपात्र ॥ नारदासी विचारिती ॥७३॥ पूर्वीपासोनि वृत्तांत ॥ नारद कैसा सांग त्वरित । येरू म्हणे ऐका त्वरित ॥ चित्त देऊनि पूर्वींचा ॥७४॥ अत्रिमुनीचे आश्रमासी ॥ तुम्हीं पाठविलें छळणासी ॥ ऐसें सांगती नारदासी ॥ काय बोलिल्या तेधवां ॥७५॥ अत्रिआश्रम कर्मभूमीसी ॥ कोठें आहे सांग आम्हांसी ॥ आम्ही जाऊं तया ठायासी ॥ घेऊनि येऊ भ्रतार ॥७६॥ ऐसें ऐकतां ब्रह्मसुत ॥ तिघींपती काय बोलता ॥ माझिया मागें यावें त्वरित ॥ दाखवीन तुम्हांसी ॥७७॥ दुरूनि दाखवीन आश्रमासी ॥ मी न यें हो तया ठायासी ॥ ऐसें बोलोन तिघींसी । विधिसुत घेऊनि निघाला ॥७८॥ पुढें जातसे नारदमुनी । मागें येताती तिघीजणी ॥ आश्रमासमीप येऊनि ॥ उभा राहिला ब्रह्मसुत ॥७९॥ उमा सावित्रींसह लक्ष्मीसी ॥ पहा म्हणे आश्रमासे ॥ येरी म्हणती नारदासी ॥ चाल आतां मठांत ॥८०॥ नारद म्हणे मी न यें आश्रमांत ॥ तुम्हींच जावें यथार्थ ॥ ऐसें ऐकोनियां त्वरित ॥ आश्रमांत प्रवेशल्या ॥८१॥ तंव ते पतिव्रता महासती । जिची त्रिभुवनांत जाहली कीर्ती ॥ ती मांडीवरी घेऊनि त्रैमूर्ती ॥ खेळवीतसे आनंदें ॥८२॥ हें देखोनि उमा रमा सावित्री ॥ नमस्कार घालिती धरित्री ॥ धन्य धन्य ऋषी अत्री ॥ धन्य अनसूया सती हो ॥८३॥ मग उठोनिया सत्वर ॥ उभ्या राहिल्या जोडोनि कर ॥ अनसूयेनें देखोनि साचार ॥ पुसती जाहली तयांतें ॥८४॥ कोण तुम्ही सांगा त्वरित ॥ काय अपेक्षित असेल चित्त ॥ तें सांगावें निश्चित ॥ देईन जाण तुम्हांतें ॥८५॥ हें ऐकोनियां निश्चितीं ॥ सावित्री लक्ष्मी पार्वती ॥ बोलत्या झाल्या अनसूयेप्रती ॥ पति आम्हांतें देईजे ॥८६॥ येरी म्हणे तुमचे पती ॥ कोठें आहेत सांगा निश्चितीं ॥ ऐसें ऐकोनि पार्वती ॥ सावित्री लक्ष्मी काय बोले ॥८७॥ शिव ब्रह्मा वैकुंठपती ॥ माते हे जाणिजे आमुचे पती ॥ तुझे घरीं बाळें निश्चितीं ॥ होऊनि क्रीडाती स्वच्छंदें॥८८॥ ऐसें अनसूयेनें ऐकुनी ॥ गृहांत गेली उठोनी ॥पतीलागीं नमस्कारूनी ॥ सर्व वृत्तांत सांगितला ॥८९॥ ऐकोनि तेव्हां ऋषि बोलत ॥ तीर्थगंडी नेई त्वरित ॥ गंगा प्रोक्षून पूर्ववत ॥ करूनि देई जाण पां ॥९०॥ ऐसें ऐकूनि ते अवसरी ॥ तीर्थगंडी घेतली सत्वरीं ॥ बाहेर येऊनि झडकरी ॥ काय बोलली तिघींतें ॥९१॥ तुमचे पति निश्चित ॥ खेळताती आंगणात ॥ ते घेऊनियां त्वरित ॥ जावे आपुले स्वस्थाना ॥९२॥ हें ऐकोनि मृडानी ॥ सावित्री लक्ष्मी तिघीजणी ॥बोलत्या जाहल्या सतीलागोनी ॥ वोळख आम्हासी पुरेना ॥९३॥ तरी माते तूंचि जाण ॥ पूर्ववत देई वो करून ॥ ऐसें तीस नमस्कारून ॥ प्रार्थित्या झाल्या तेधवां ॥९४॥ निरभिमानी जाहल्या चित्तीं ॥ हें देखोनि अनसूयासती ॥ काय बोले तिघींप्रती ॥ देतें निश्चितीं पति तुम्हां ॥९५॥ मग तिनें गंगोदक प्रोक्षून ॥ विधि नीलकंठ नीलवर्ण ॥ त्रैमूर्ति पूर्ववत करून ॥ दाखविल्या सर्वांतें ॥९६॥ तंव ऋषी जाहला बोलता ॥ आम्हांलागीं टाकूनि जातां ॥ देवाधिदेवा हो काया आतां ॥ त्रैमूर्तींसी बोलतसे ॥९७॥ अत्रि अनसूया ऐसें बोलती ॥ हें ऐकोनि त्रैमूर्ती ॥ बोलते झाले ऋषीप्रती ॥ आम्हांसि येथूनि न जाववे ॥९८॥ तंव अकस्मात नारद पातला ॥ श्रीविष्णूसी नमस्कार केला ॥ म्हणे आतां त्रैमूर्तीं एक जाहलां ॥ दाखवा कोठें सत्त्वरूप ॥९९॥ माझें पूर्वपुण्य फळा आलें ॥ त्रिगुणात्मक ऐक्य जाहलें ॥ हें ऐकोनि देव बोलिले ॥ नारदासी तेधवां ॥१००॥ तुम्हीं पूर्वीं प्रयत्न केला अमूप ॥ युगयुगादि तप ॥ तरी पाहें बां आजि सत्त्वस्वरूप ॥ डोळेभरी नारदा ॥१०१॥ तो दिवस परमपावन ॥ ऐका त्याचें नामाभिधान ॥ सांगतसें सविस्तर पूर्ण ॥ चित्त देवोनि ऐकावें ॥१०२॥ मासांमाजीं मार्गेश्वर ॥ उत्तम महिना प्रियकर ॥ तिथीमाजी तिथी थोर ॥ चतुर्दशी शुद्ध पैं ॥१०३॥ वार बुधवार कृतिका नक्षत्र ॥ ते दिनीं ब्रह्मा विष्णु त्रिनेत्र ॥ तिघे मिळोनि एकत्र ॥ शुद्ध सत्त्व निवडिलें ॥१०४॥ त्रैमूर्तीचें सत्त्व मिळोन ॥ मुर्तिं केली असे निर्माण॥ ठेविते झाले नामभिधान ॥ दत्तात्रेय अवधूत ॥१०५॥ हा सोहळा देखोनि अनसूया सती ॥ हर्षभरित जाहली चित्तीं ॥ म्हणे परब्रह्म सत्त्वमूर्ती ॥ दृष्टीं पडला आज हो ॥१०६॥ धन्य धन्य भाग्य आजिचें ॥ निधान देखिलें त्रिभुवनींचें ॥ फळ पावलें पूर्वपुण्याचें ॥ जन्मोजन्मींचें येधवां ॥१०७॥ तंव इंद्रादिक सुरवर ॥ येते जाहले सत्वर ॥ करुनी साष्टांग नमस्कार ॥ उभे राहिले बद्धांजली ॥१०८॥ पूजा करूनि षोडशोपचार ॥ उभे राहिले जोडोनि कर ॥ नारद तुंबर गंधर्व किन्नर ॥ गायन करिती एकसरें ॥१०९॥ यथाविधि पुजा करून ॥ स्तुति करी ब्रह्मनंदन ॥ तैसाचि तो सहस्त्रनयन ॥ स्तवन करी प्रीतीनें ॥११०॥ जयजयावो अत्रिनंदना ॥ जयजयावो कृपाघना ॥ जयजयावो मधुसूदना ॥ पूर्ण ब्रह्मा सनातन तूं ॥१११॥ जयजयावो करुणाकरा ॥ जयजयावो दयासागरा ॥ जयजयावो कृपाकरा ॥ त्रिगुणात्मका दयाब्धी ॥११२॥ जयजयावो निर्विकारा ॥ जयजयावो अत्रिकुमरा ॥ तूं परात्पराचा सोयरा ॥ भवतारक भवाब्धी ॥११३॥ जंव तुमची कृपा होत ॥ तंव मुक तो होय पंडित ॥ तयासी काय न्युन पदार्थ ॥ त्रिभुवनींही असेना ॥११४॥ गुरुकृपा होतां पूर्ण ॥ तयासी होय ब्रह्मज्ञान । हें पुराणांतरीं वचन ॥ ब्रह्मादिक बोलती ॥११५॥ ऐसी स्तुति जंव करीत ॥ तवं प्रसन्न झाला कृपाघन दत्त ॥ देता जाहला अपेक्षित ॥ वरदान वेधवां ॥११६॥ कोणी करील आराधन ॥ उपासना विधियुक्त पूर्ण ॥ तये ठायीं रात्रंदिन ॥ मी राहीन जाण नारदा ॥११७॥ दत्तात्रेय नामेंकरून ॥ कोणी करितां माझें स्मरण ॥ तत्काळ उभा राहीन ॥ सहस्त्रनयना जाण पां ॥११८॥ जो प्रातःकाळीं नित्यनेम ॥ दत्त दत्त उच्चारी नाम ॥ तयालागीं मी सकाम ॥ भेट देईन निर्धारें ॥११९॥ कोणतेही रूपेंकरून ॥ द्वादशमास भरतां पूर्ण ॥ तयालागीं मी भेटेन ॥ हें वचन सत्य सत्य ॥१२०॥ उपासना विधियुक्त करोनी ॥ गुरुवचनीं विश्वास ठेवोनी ॥ जो रात्रंदिन माझे ध्यानीं ॥ लक्ष लावील नारदा ॥१२१॥ तयालागीं मी एकक्षण ॥ नारद न जाय कोठें टाकोन ॥ प्रातःकाळीं तयालागून ॥ भेट देईन प्रत्यक्ष ॥१२२॥ ऐसें देतां वरदान ॥ आनंदला ब्रह्मनंदन ॥ सुरादिक सहस्त्रनयन ॥ हर्षभरित जाहले ॥१२३॥ करूनियां जयजयकार ॥ सुमनें वर्षती सुरवर ॥ विमानारूढ शचीवर ॥ जाता झाला स्वस्थाना ॥१२४॥ ऐसा दत्तात्रेयजन्म पूर्ण ॥ ऐकती पढती रात्रंदिन ॥ तयांसी मी निजांगेकरून ॥ रक्षीन रक्षीन त्रिवाचा ॥१२५॥ हा ग्रंथ गृहामाजी असावा ॥ नित्यनेमें सप्रेमें पूजावा॥ देवपूजेमाजीं ठेवावा ॥ आदरेंकरूनि समस्तीं ॥१२६॥ त्याची फळश्रुती हेचि पूर्ण ॥ ऐश्वर्य चढे रात्रंदिन ॥यश कीर्ति सदा कल्याण ॥ प्राप्त होय तयांसी ॥१२७॥ स्वामीकृपेचा हा ग्रंथ ॥ वरी दाशरथीचा आशीर्वाद ॥ त्याचे चरणीं मस्तक ठेवीत ॥ मनोमाधव निजप्रेमें ॥१२८॥
इति श्रीदत्तजन्माख्यानं संपूर्णम् ॥


Nov 28, 2017

आरती श्रीगुरुचरित्राची


॥ श्री गणेशाय नम: ॥ ॐ द्रां दत्तात्रेयाय नमः ॥


मूर्तित्रयगुणसारं निर्गुणविस्तारं ।षड्गुणपारावारं दुर्जनसंहारं ।

भक्तिप्रियदातारं कल्पितपरिपारं ।मुनिजनमानसहारं निगमागमसारं ॥ १ ॥ 

जय देव जय देव वंदे गुरुचरितं । कृपया मानसदुरितं मामुद्धर त्वरितं ।

जय देव जय देव ॥ धृ. ॥


श्रीपाद श्रीवल्लभ यतिवर कृतकृत्यं ।नरहरि भारति लीला ब्रह्मादिस्तुत्यं ।

कलिमलदाहक मंगलदायक फलनित्यं ।पारायण देहि मे पुस्तकमपि चित्यं ॥ २ ॥ 

जय देव जय देव वंदे गुरुचरितं । कृपया मानसदुरितं मामुद्धर त्वरितं ।

जय देव जय देव ॥ धृ. ॥


त्वद्रतलीलासारं श्रृतिसकलाकारं ।कांडत्रयविस्तारं प्रत्ययलघुकारं ।

कल्पद्रुमफलभारं कल्पित्तदातारं ।पठणामृतरसधारं भवभयपरिहारं ॥ ३ ॥

जय देव जय देव वंदे गुरुचरितं । कृपया मानसदुरितं मामुद्धर त्वरितं ।

जय देव जय देव ॥ धृ. ॥


अगाध श्रीगुरुकरुणं भूइच्छातरणं ।ज्ञानामृतरसभरणं जडजीवोद्धारणं ।

भक्त्या कृतमपि स्मरणं तापत्रयहरणं ।नियमाराधित महिमा मोक्षश्रीवर्णं ॥ ४ ॥

जय देव जय देव वंदे गुरुचरितं । कृपया मानसदुरितं मामुद्धर त्वरितं ।

जय देव जय देव ॥ धृ. ॥


श्रीगुरुकरुणाकृत्यं सिद्धेश्र्वरगीतं ।शारदगंगाधरसुतमथितं नवनीतं ।

भाविकभक्तप्रियकर कृतलोककदतं ।तद्रेतशेषं वांछित सखा हरिहरचित्तं ॥ ५ ॥

जय देव जय देव वंदे गुरुचरितं । कृपया मानसदुरितं मामुद्धर त्वरितं ।

जय देव जय देव ॥ धृ. ॥


श्री प. प. श्री वासुदेवानंद सरस्वती टेंबे स्वामी महाराजरचित गुरुस्तुती


॥ श्री गणेशाय नमः ॥ ॐ द्रां दत्तात्रेयाय नमः ॥


जो सत्य आहे परिपूर्ण आत्मा । जो नित्य राहे उदितप्रभात्मा । ज्ञानें जयाच्या नर हो कृतार्थ । तो पूर्ण आनंद गुरु समर्थ ॥१॥ अखंड आत्मा अविनाशी दत्त । तया पदीं लाविती जे स्वचित्त । वित्तभ्रमा सोडिती ते कृतार्थ । तो पूर्ण आनंद गुरु समर्थ ॥२॥ जो जागृतीस्वप्नसुषुप्तिसाक्षी । जो निर्विकारें सकलां निरीक्षी ।  वीक्षी परी ज्यासि नसे निजार्थ । तो पूर्ण आनंद गुरु समर्थ ॥३॥ जळीं स्थळीं सर्वही वस्तुमाजीं । व्यापुनी राहेचि तयासी राजी । जो ठेवि भावें नर हो कृतार्थ । तो पूर्ण आनंद गुरु समर्थ ॥४॥ जें दृश्य ते रूप नसे जयाचे । दृश्यांत राहे अविकारी ज्याचें । स्वरूप तोची अविनाशी अर्थ । तो पूर्ण आनंद गुरु समर्थ ॥५॥ दृष्यासी घेतां न च घेववे जें । स्वरूप तत्स्थ प्रभुचें स्वतेजें । स्वयें प्रकाशे जगीं जो परार्थ । तो पूर्ण आनंद गुरु समर्थ ॥६॥ असोनी सर्वत्र गुरुप्रसादा- । विना न लागे करतांही खेदा । भेदाचि वार्ता करी जो अपार्थ । तो पूर्ण आनंद गुरु समर्थ ॥७॥ अनन्यभावें भजतां अनन्य । लभ्य प्रभू जो नच होयि अन्य । संन्यस्तसर्वेषणतारणार्थ । तो पूर्ण आनंद गुरु समर्थ ॥८॥ मागे तुकाराम तयासि दत्त । दे वासुदेवा करुनी निमित्त । हें स्तोत्र चिन्मात्रपदा समर्थ । द्याया हराया सकलाध्यनर्थ ॥९॥ गाणगापुरी अठराशे सत्तावीस शकामधीं । उदेलें स्तोत्र हें अधिव्याधि हारी हरी कुधी॥१०॥ ॥ इति श्री.प. प. श्रीवासुदेवानन्दसरस्वतीविरचिता गुरुस्तुति: ॥


Oct 19, 2017

श्रीगुरुचरित्र अध्याय - ४६


श्री नृसिंह सरस्वती स्वामींनी दीपावली दिनी भक्तासाठी आठरूपे धारण केली.

श्रीगुरू नृसिंह सरस्वती स्वामीमहाराज लीलावतारात गाणगापुरी असतां "सण दीपावली आला थोरु", कोजागिरी पौर्णिमेस पंचक्रोशीतील निजभक्त दर्शनास आली व सर्वांनीच महाराजांना दिवाळी दिनी आपापल्या गावी भिक्षेस्तव आमंत्रित केले. सर्वांनीच महाराजांनी आपल्याच गावी यावे, असा हट्ट धरल्याने महाराजांनी एकांतात प्रत्येकालाच तुझ्याच गावी येतो असे सांगुन परत पाठविले. गाणगापुरातील भक्तांनी महाराजांना दिवाळीत आम्हाला सोडुन जाऊ नका, असे विनवताच महाराजांनी मी गाणगापुर सोडणार नाही असे वचन दिले. नरक चतुर्दशीस महाराजांनी ८ रुपे धारण करुन ७ गावांत भिक्षा घेतली व महाराज गाणगापुरीही मठातच होते. भक्तांनी नरक चतुर्दशी या दिवशी श्रीगुरुचरित्रातील ४६ वा अध्याय वाचावा व आपल्या देवघरातच महाराजांना दिवाळीच्या फराळाची भिक्षा द्यावी. श्रीगणेशाय नमः ॥ श्री सरस्वत्यै नमः ॥ श्री गुरुभ्यो नमः ॥  नामधारक म्हणे सिद्धासी । पुढें कथा वर्तली कैसी । तें विस्तारोनि सांगावें आम्हांसी । कृपा करी गा दातारा ॥ १ ॥ सिद्ध म्हणे श्रीमंता । ऐकेन म्हणसी गुरुचरित्रा । तुज होतील पुत्रपौत्रा । सदा श्रियायुक्त तूं होसी ॥ २ ॥ सांगो आतां एक विचित्र । जेणें होतील पतित पवित्र । ऐसें असे श्रीगुरुचरित्र । तत्परेंसीं परियेसा ॥ ३ ॥ गाणगापुरीं असतां श्रीगुरु । सण आला दीपवाळी थोरु । शिष्य आले पाचारुं । आपुले घरी भिक्षेसी ॥ ४ ॥ सप्त शिष्य बोलाविती । एकाहूनि एक प्रीतीं । सातै जण पायां पडती । यावें आपुले घरासी ॥ ५ ॥ एकएक ग्राम एकेकासी । श्रीगुरु म्हणती तयांसी । समस्तांच्या घरीं यावें कैसी । तुम्ही आपणचि विचारा ॥ ६ ॥ तुम्हीं वांटा आपणियांत । कवणाकडे निरोप होत । तेथें आम्ही जाऊं म्हणत । शिष्याधीन आम्ही असों ॥ ७ ॥ आपणांत आपण पुसती । समस्त आपण नेऊं म्हणती । एकमेकांत झगडती । आपुला स्वामी म्हणोनियां ॥ ८ ॥ श्रीगुरु वारिती तयांसी । तुम्ही भांडतां कासयासी । आम्ही एक गुरु सातांसी । एका घरीं येऊं म्हणती ॥ ९ ॥ ऐसें वचन ऐकोनि । समस्त विनविती कर जोडूनि । स्वामी प्रपंच न पहावा नयनीं । समर्थ-दुर्बळ म्हणों नये ॥ १० ॥ समस्तांसी पहावें समान । न विचारावें न्यून पूर्ण । उपेक्षिसी दुर्बळ म्हणोन । गंगाप्रवेश करुं आम्ही ॥ ११ ॥ विदुराचिया घरासी । श्रीकृष्ण जाय भक्तींसीं । राजा-कौरवमंदिरासी । न वचे तो भक्तवत्सल ॥ १२ ॥ आम्ही समस्त तुमचे दास । कोणासी न करावें उदास । जो निरोप द्याल आम्हांस । तोचि आपण करुं म्हणती ॥ १३ ॥ ऐसें म्हणोनियां समस्त । करिती साष्टांग दंडवत । समस्त आम्हां पहावें म्हणत । विनविताति श्रीगुरुसी ॥ १४ ॥ श्रीगुरु म्हणती समस्तांसी । येऊं तुमच्या घरासी । चिंता न धरावी मानसीं । भाक आमुची घ्या म्हणती ॥ १५ ॥ ऐसें ऐकोनि श्रीगुरुवचन । विनविताति सातै जण । समस्तां आश्वासितां येऊं म्हणोन । कवणें करावा भरंवसा ॥ १६ ॥ श्रीगुरु मनीं विचारिती । अज्ञानी लोक नेणती । तयां सांगावें एकांतीं । एकेकातें बोलावूनि ॥ १७ ॥ जवळी बोलावूनि एकासी । कानीं सांगती तयासी । आम्ही येतों तुझे घरासी । कोणापुढें न सांगावें ॥ १८ ॥ ऐसी भाक तयासी देती । उठोनि जाईं गांवा म्हणती । दुजा बोलावूनि एकांती सांगती । येऊं तुझ्या घरासी ॥ १९ ॥ ऐसें सांगोनि तयासी । पाठविलें ग्रामासी । बोलावूनि तिसरेयासी । तेणेंचि रीतीं सांगती ॥ २० ॥ ऐसें सातै जण देखा । समजावोनि गुरुनायका । पाठविले तेणेचिपरी ऐका । महदाश्चर्य  वर्तले ॥ २१ ॥ एकमेकां न सांगत । गेले सातही भक्त । श्रीगुरु आले मठांत । अतिविनोद प्रवर्तला ॥ २२ ॥ ग्रामांतील भक्तजन । हे व्यवस्था ऐकोन । विनविताति कर जोडोन । आम्हां सांडोनि जातां स्वामी ॥ २३ ॥ त्यांसी म्हणती श्रीगुरुमूर्ति । आम्ही राहिलों जाणा चित्तीं । न करावी मनी खंती । आम्ही असों येथेंचि ॥ २४ ॥ ऐसें बोलतां संतोषीं । जवळीं होऊं आली निशी । दिवाळीची त्रयोदशी । रात्रीं मंगळस्नान करावें ॥ २५ ॥ आठरुप झाले आपण । अपार महिमा नारायण । सात ठायींही गेले आपण । गाणगापुरीं होतेचि ॥ २६ ॥ ऐसी दीपवाळी जाहली । समस्तां ठायीं पूजा घेतली । पुनः तैसेचि व्यक्त जाहले । गौप्यरुपें कोणी नेणें ॥ २७ ॥ कार्तिकमासी पौर्णिमेसी । करावया दीपाराधनेसी । समस्त भक्त आले दर्शनासी । गाणगाग्रामीं श्रीगुरुजवळी ॥ २८ ॥ समस्त नमस्कार करिती । भेटीं दहावे दिवसीं म्हणती । एकमेकांते विचारिती । म्हणती आपले घरीं गुरु होते ॥ २९ ॥ एक म्हणती सत्य मिथ्या । समस्त शिष्य खुणा दावित । आपण दिल्हें ऐसें वस्त्र । तें गा श्रीगुरुजवळी असे ॥ ३० ॥ समस्त जाहले तटस्थ । ग्रामलोक त्यासी असत्य म्हणत । आमुचे गुरु येथेंचि होते । दीपवाळी येथेंचि केली ॥ ३१ ॥ विस्मय करिती सकळही जन । म्हणती होय हा त्रैमूर्ति आपण । अपार महिमा नारायण । अवतार होय श्रीहरीचा ॥ ३२ ॥ ऐसे म्हणोनि भक्त समस्त । नानापरी स्तोत्र करीत । न कळे महिमा तुझी म्हणत । वेदमूर्ति श्रीगुरुनाथा ॥ ३३ ॥ तूंचि विश्वव्यापक होसी । महिमा न कळें आम्हांसी । काय वर्णावें श्रीचरणासी । त्रैमूर्ति तूंचि एक ॥ ३४ ॥ ऐसी नानापरी स्तुति करिती । दीपाराधना अतिप्रीतीं । ब्राह्मणभोजन करविती । महानंद भक्तजना ॥ ३५ ॥ श्रीगुरुमहिमा ऐसी ख्याती । सिद्ध सांगे नामधारकाप्रती । भूमंडळीं झाली ख्याति । श्रीनृसिंहसरस्वतीची ॥ ३६ ॥ म्हणे सरस्वती-गंगाधरु । जवळी असतां कल्पतरु । नोळखिती जन अंध-बधिरु । वायां कष्टती दैन्यवृत्तीं ॥ ३७ ॥ भजा भजा हो श्रीगुरुसी । जें जें काम्य तुमचे मानसीं । साध्य होईल त्वरितेसीं । आम्हां प्रचीति आली असे ॥ ३८ ॥ अमृत पान करावयासी । अनुमान पडे मूर्खासी । ज्ञानवंत भक्तजनांसी । नामामृत श्रीगुरुंचें ॥ ३९ ॥ श्रीगुरुसेवा करा हो करा । मारीतसे मी डांगोरा । संमत असे वेदशास्रां । गुरु तोचि त्रैमूर्ति ॥ ४० ॥ गुरुवेगळी गति नाहीं । वेदशास्रें बोलतीं पाहीं । जे निंदिती नरदेहीं । सूकरयोनीं जन्मती ॥ ४१ ॥ तुम्ही म्हणाल मज ऐसी । आपुले इच्छेनें लिहिलेंसी । वेदशास्र-संमतेसीं । असेल तरी अंगीकारा ॥ ४२ ॥ संसारसागर धुरंधर । उतरावया पैलपार । आणिकाचा निर्धार । नव्हे गुरुवांचोनि ॥ ४३ ॥ निर्जळ संसार-अरण्यांत । पोई घातली असे अमृत । सेवा सेवा तुम्ही समस्त । अमरत्व त्वरित होईल ॥ ४४ ॥ श्रीगुरु नृसिंहसरस्वती । अवतरला असे त्रयमूर्ति । गाणगाग्रामीं वास करिती । आतां असे प्रत्यक्ष ॥ ४५ ॥ जे जे जाती तया स्थाना । तात्काळ होय मनकामना । कांही न करावें अनुमाना । प्रत्यक्ष देव तेथें असे ॥ ४६ ॥ आम्हीं सांगतों तुम्हांसी हित । प्रशस्त झालिया तुमचें चित्त । गाणगापुरा जावें त्वरित । म्हणे सरस्वती-गंगाधर ॥ ४७ ॥  ॥ इति श्रीगुरुचरित्रामृते परमकथाकल्पतरौ श्रीनृसिंहसरस्वत्युपाख्याने सिद्ध-नामधारकसंवादे अष्टस्वरुपधारणं नाम षट्चत्वारिंशोऽध्यायः ॥  ॥ श्रीगुरूदत्तात्रेयार्पणमस्तु ॥ श्रीगुरुदेवदत्त ॥ 

॥ दिगंबरा दिगंबरा श्रीपाद वल्लभ दिगंबरा ॥ दिगंबरा दिगंबरा श्रीपाद वल्लभ दिगंबरा ॥


॥ दिगंबरा दिगंबरा श्रीपाद वल्लभ दिगंबरा ॥


Sep 22, 2017

|| श्री आनंदनाथमहाराजकृत संकटशमनार्थ श्रीस्वामीशक्ती स्तोत्र ||


।। श्री गणेशाय नमः ।।

।। श्री दत्तात्रेयाय नमः ।।

।। श्री स्वामीं समर्थाय नमः ।।


विश्वमाया तू मम अंबिके ll निजभक्त हो जाण पाळके ll

निर्गुणे तुला कैसे आठवू ll निज हृदयी कोठे साठवू  ll१ll 

काय ते मुनी कष्टती सदा ll तुजविणे नसे जाण फायदा ll 

धीपुरी खरा वास करुनी ll रूप दाविले पाप मर्दनी  ll२ll 

भक्त हे तुझे तूच रक्षिसी ll प्रेम देवोनी नित्य पोषिसी ll 

काय मी वंदू शेष शीणला ll कैसे बोलवू सांग त्या मुला  ll३ll 

चारी वेद ते नेति म्हणती ll तेथे हो खरी अल्पही मती ll 

तूच बोलसी जग कारणा ll देऊनी तरी नाम तारणा  ll४ll 

म्हणुनी स्तविता तुज माय हो ll दावि दावि तू आजि पाय हो ll

 रूप ते जसे गुण हा तसे ll योगी ध्यान ते नित्य पाहतसे  ll५ll 

आकृती कशी निर्गुण तरी ll मूर्ति ही तुझी जाण साजिरी ll 

स्वामी माय तू सत्य लेकरा ll रक्षिसी खरे करूनि आसरा  ll६ll 

बहुत तारिले भक्त या जनी ll धरुनी रूप ते सगुण कारणी ll 

दुरित जाळुनि भव तारिले ll नामी भक्त ते जाण हो भले  ll७ll

म्हणूनिया तुला देव नमिती ll पाय वंदुनी सौख्य पावती ll 

तीच तू खरी धीपुरी बरी ll पाय लाउनी जग उद्धरी  ll८ll 

कितीक तारिले जड ते बहु ll पाप जाळुनी दिधले नऊ ll 

ऐसे गे तुला कैसे आठवू ll शेषपुष्ठिसी ठाव हा मऊ  ll९ll 

बाळ हा तुझा तुज आठवी ll विश्वजननी हृदयी साठवी ll 

पावतो जना भक्ती करीता ll कलियुगी हो पायी सरिता  ll१०ll 

भक्ती करीता मुक्ती ही खरी ll स्वामीद्वारीची जाण पायरी ll 

नवनिधी हे हात जोडिती ll द्वारी ते उभे नित्य कष्टती  ll११ll 

काय हो उणे तुझिया घरा ll पाव पाव तू आजि लेकरा ll 

धरिले बाळ पाय अंतरी ll वचन देऊनी बोलली खरी  ll१२ll 

सत्य ते करी आजि तत्वता ll माझे देऊनी मज रक्षिता ll 

बद्री ते खरी नाम पावली ll बोरी म्हणती जन हो भली  ll१३ll 

पावन जनी स्नान करिता ll पळून जाय ते दुरित तत्वता ll 

स्वामी पायी ती वास पावली ll तारण्या जना कलियुगी भली  ll१४ll 

म्हणुनिया जनी जावे तत्वता ll वेळ हा असा जाईल हाता ll 

चुकल्या तरी वेळ ही बरी ll करिल बा पुढे जाण घाबरी  ll१५ll 

काळ दंड तो चुकणे तरी ll स्वामीद्वारीची नमी पायरी ll 

सावध तुला करितो मुला ll घेई घेई रे घेई दाखला  ll१६ll 

आपण तरुनी कूळ तारिसी ll प्रेमभावे हे स्तोत्र वाचिसी ll 

दुःख ते तुझे वाचिता बरे ll जाईल खरे प्रेम पाझरे  ll१७ll 

कामना मनी धरुनी जरी ll वाचिती तया पावे लवकरी ll 

एक शत ते आठ हो बरे ll पाठ करीता दुःख ते सरे  ll१८ll 

जन तरती घेतल्या करी ll भवनौका हो नाम लौकरी ll 

म्हणूनिया तुम्हा सांगतो सुखे ll भक्ती ती करा स्वामींची सुखे  ll१९ll 

स्तोत्र वाचिता पावे लौकरी ll तीन काळ ते साधी लौकरी ll 

तीन मंडळे दुःख ते हरे ll नित्य वाचिता भव हा तरे  ll२०ll 

पुत्र संतती सौख्य पावती ll स्वामी भक्ती हो केलिया प्रिती ll

 धनधान्य ते गृही साठवे ll द्वारी झुलती गाईचे थवे  ll२१ll 

अश्वकुंजरी वन दाटले ll मुक्ती ठाव हा पायी की झुले ll 

चुकती जरी जन फासती ll येईल पुढे काय वेळ ती  ll२२ll 

म्हणुनि सांगतो तुमच्या हिता ll ठेवा भाव हो पायी तत्वता ll 

तारण्या तुम्हा साधन बरे ll कलियुगी हा स्वामी अवतरे  ll२३ll 

आनंदनाथ तो भक्ती करिता ll सांगतो खरे तुमच्या हिता ll

 घेतल्या जरी सौख्य पावती ll स्तोत्र वाचिता साधिती गती  ll२४ll


ll अवधूत चिंतन श्रीगुरुदेव दत्त ।। श्रीस्वामी समर्थ महाराज की जय ll

ll श्रीगुरुस्वामीसमर्थापर्णमस्तु ll



Sep 6, 2017

॥ श्री साईलीलामृत ( हिंदी ) ॥



साभार  : श्री साईबाबा संस्थान ट्रस्ट , शिर्डी 


http://www.saibabashirdi.co/


Apr 25, 2017

श्री स्वामी समर्थ मालामंत्र


॥ श्री गणेशाय नमः ॥ ॐ द्रां दत्तात्रेयाय नमः ॥  ॥ श्री स्वामी समर्थ जय जय स्वामी समर्थ ॥ जगदंबिका म्हणे । मालामंत्र नारायणे । कथिला जो जगत्कारणे । तो हा सर्वोत्तम असे ॥ ॐ नमो नमो भगवंता । नमोजी श्री स्वामीसमर्था । स्मरणगामी दत्तनाथा । योगीमुनिजन वंदिता ॥ चिदानंदात्मका त्र्यंबका । विश्वेश्वरा विश्वधारका । बालोन्मत्त पिशाच्चवेषा । महायोगीश्वरा परमहंसा ॥ चित्-चैतन्या चिरंतना । अवधूता निरंजना । जगदाधारा सुदर्शना । सुखधामा सनातना ॥ सकलकामप्रदायका । सकलदुरितदाहका । सकल संचित-कर्महरा । सकल संकष्ट-विदारा ॥ ॐ भवबंधमोचना । ॐ श्रीं परम ऐश्वर्यघना । ॐ स्वां स्वहितधर्मचालका । ॐ मीं नित्य यशदायका ॥ ॐ सं संसारचक्रछेदका । ॐ मं महाज्ञानप्रदायका । ओमर्था महावैराग्यसाधका । ॐ नं नरजन्मसार्थका ॥ ॐ मों महाभयनिवारका । ॐ भक्तजनहृदयनिवासा । परकृत्या थोपव थोपव । परमंत्रा शांतव शांतव ॥ परयंत्रा विखर विखर । ग्रहभूतादि पिशाच्चपीडा हर हर । दारिद्र्यदु:खा घालव घालव । सुखशांती फुलव फुलव ॥ आपदा विपदा मालव मालव । गृहदोष वास्तुदोष पितृदोष  सर्पदोषादि सकल दोषा विरव विरव । अहंकारा नासव नासव । मनचित्तबुद्धी स्थिरव स्थिरव ॥ नमोजी नमो देव महादेव । देवाधिदेव श्री अक्कलकोट । स्वामी समर्थ श्रीगुरुदेव । नमो नमो नमो नमः ॥ ( सप्तशते सिद्धि: ) ॥ रचनाकार - श्रीयुत् नागेश करंबेळकर


अवश्य वाचावे असे काही -

*** भावार्थ श्रीगुरुलीलामृत ***



Apr 24, 2017

॥ श्री अक्कलकोट स्वामीं महाराज स्तोत्र ॥


ओळख तो आवाज, ओळख ती खूण ।

आपल्या भक्तासाठी तो, फिरतो आहे अजून ॥


त्याला उगम नव्हता, त्याला अंत नाही ।

त्रैलोक्याचा स्वामी तो, नुसताच संत नाही ॥


त्याचे स्मरण कर देहभान विसरून ।

तो हळूवार येईल, अन् कानात जाईल सांगून -


" भिऊ नकोस, मी तुझ्या पाठीशी आहे. "


श्री अक्कलकोट महाराजांचे स्तोत्रं 


सौजन्य : https://sanskritdocuments.org/ 


Mar 30, 2017

श्री स्वामीं समर्थ आरती - दादर मठ


॥ श्री गणेशाय नम: ॥ ॐ द्रां दत्तात्रेयाय नमः ॥
 श्री स्वामीं समर्थ जय जय स्वामीं समर्थ


धन्य तारक प्रदक्षिणा या श्रीगुरुरायाची, माझ्या स्वामीरायाची 

स्वामी आवड झाली, भक्तजनांला भव उतरायाची || धृ || 

प्रदक्षिणा करितां दुरित भार हा जाई 

स्वामी एक एक पाऊली कोटी तीर्थे आंघोळी || १ ||

कोटीकोटी अश्वमेध एक पाऊली 

स्वामिनाम मुखी गाता गाता पुण्याची भोई || २ ||

कोटी कन्यादान शतकोटी या कपिला 

स्वामी मेरुतुल्य कांचन देतां भार नसे पाऊला || ३ ||

दगड पाषाण तरुवर तरती जाणा ज्या नामे 

स्वामी पदोपदी हे पुण्यची भारी तुटती भवभ्रमे || ४ ||

भूत पिशाच्च समंध जाती प्रदक्षिणा केल्या 

स्वामी बहात्तर रोग कर जोडीती तीर्थे सेवील्या || ५ ||

देवादिक हे कर जोडीती जाणा तद्भक्ता 

स्वामी प्रदक्षिणा ही करितां भावे नाही कधी चिंता || ६ ||

पूर्वज तरती नाती जाती होती सुखरूप 

स्वामि नाम प्रदक्षिणे कार्य साधे नको जपतप || ७ ||

म्हणुनी जना हे सांगतसे मी निज सुख जाणा 

स्वामी आनंदनाथ हा करुणा वचने बोधितसे मना || ८ ||


।।  श्री स्वामीं समर्थ जय जय स्वामीं समर्थ ।।

॥ श्री स्वामीं समर्थ प्रार्थना ॥


॥ श्री गणेशाय नमः ॥ ॐ द्रां दत्तात्रेयाय नमः ॥

॥ श्री स्वामी समर्थ जय जय स्वामी समर्थ ॥


गुलाब पुष्पासम गौर कांती आजानुबाहु अशी दिव्य मुर्ति ॥
कृपापूर्ण ती नेत्रदीप्ती सतेज । नसे मानवी देह हा स्वामीराज ॥१॥ प्रत्यक्ष नृसिंह सरस्वतींचे । जे रूप श्रीपाद श्री वल्लभाचे ॥ अवधूत मूर्ती अवतार झाला । नमो सदगुरू दत्त स्वामी पदाला ॥२॥ जयाच्या पुढें काळ ही नम्र आहे । अशा स्वामीच्या मी पदी बाळ आहे ॥ समर्था तुझें पोर ना दीन व्हावे । चरणी तुझ्या ते सदा लीन व्हावे ॥३॥ अनन्य भावे घडे स्वामी भक्ती । करिती तयां संतही साह्य प्रीती ॥ ग्रहांची नसे त्या प्रतिकुल भीती । कुलदेवता ही अनुकुल होती ॥४॥ पदी भक्त आले कृपा पात्र झाले । बहु सिद्ध केले किती उद्धरीले ॥ असामान्य तुमची असें किर्तीगाथा । म्हणोनीच हा ठेविला पायी माथा ॥५॥ नसे पात्र स्वामी मी तुमच्या कृपेसी । नको सोडू माते तरी या मुलासी ॥ मला संपदाही तुझे पाय दोन्ही । तुझ्याविण माझे जगी नाही कोणी ॥६॥ फळाली कृपा संत देवादिकांची । मिळाली मला जोड स्वामी पदांची ॥ हृदयी ठेव जीवा धरी घट्ट पाय । तया सारखी न करी कोणी माया ॥७॥ मातेची माया पित्याचीच छाया । दया मूर्तिच्या या नको सोडू पाया ॥ मना भार ठेवी अरे याच ठाया । मिळेना कुठे ही अशी स्वामी माया ॥८॥ सदा स्वामी सन्नीध ऐसे करावे । तुम्ही साह्यकारी मनीं हे ठसावे ॥ जाज्वल्य तुमचा अभिमान राहो । भयाचा मला लेश ना स्पर्श होवो ॥९॥ समर्थ जाणोनी आलो मी पाया । तुम्हीच माझे सर्वस्व व्हाया ॥ कृपेचे जरी अल्प देशी निधान । जीवा सारीखे मी तयासी जपेन ॥१०॥ पदी हट्ट ऐसा धरीला असें मी ॥ ध्यानी दिसावे मला याच जन्मी ॥ मी स्वामीचा,स्वामी सर्वस्व माझे । असें प्रेम वाढो गुरूमाय तुझे ॥११॥ मला स्वामीराया तुमचीच छाया । तुम्हाविण देवा करी कोण माया ॥ स्वामी समर्थ गर्जूनी गावे । या जीवनाचा महायज्ञ होवो ॥१२॥ आधार नाही तुम्हांविण कोणी । नसे आश्रयदाता तुम्हाविण कोणी ॥ माता पिता सदगुरू एक स्वामी । जवळी मला घ्या करी प्रार्थना मी ॥१३॥ स्वामी करावे इतुके करावे । हाती धरावे मला ना त्यजावे ॥ होईन मीं पात्र तुमच्या कृपेने । अशा तळमळीवीण मी कांहीं नेणे ॥१४॥ प्रभो मी न माझा तुमचाची होवो । त्वदिच्छेप्रमाणे ही वृत्ती राहो ॥
असे हो कृपाळा तुम्हां वाहिलो मी चरणारविंदार्पणमस्तु स्वामी ॥१५॥

॥ श्री स्वामी समर्थार्पणमस्तु ॥