॥ श्री गणेशाय नमः ॥ श्री सरस्वत्यै नमः ॥ श्री गुरुभ्यो नमः ॥ ॐ द्रां दत्तात्रेयाय नमः ॥ जयजयावो गजवदना ॥ मंगलारंभी तुझीच प्रार्थना ॥ वंदितां हो तुझिया चरणा ॥ ग्रंथ पावो सिद्धीसी ॥१॥ जयजयावो सरस्वती ॥ आदिमाया तूंचि शक्ति ॥ बैसनि माझे जिव्हेवरुती ॥ ग्रंथ सिद्धी नेइंजे ॥२॥ जयजयावो गुरुनाथा ॥ कृपाकर ठेवूनि माझिया माथां ॥ सिद्धीस न्यावें या ग्रंथा ॥ हाचि वर मज द्यावा ॥३॥ तुमचें होतां कृपाबळ ॥ ग्रंथ सिद्धीसि जाय सकळ ॥ हें वेदवाक्य जाश्वनीळ ॥ पुराणांतरीं बोलतसे ॥४॥ ॐ नमोजी श्रीदत्ता ॥ गुणातीता अपरिमिता ॥मूळमायाविरहिता ॥ जगतारका जगद्गुरु ॥५॥ पूर्णब्रह्म सनातना ॥ निष्कलंका निरंजना ॥ हे शून्यातीतनिर्गुणा ॥ गुणनिर्गुणातीत तूं ॥६॥ जयजयावो अत्रिनंदना ॥ जयजयावो परात्परगहना ॥ जयजयावो मधुसूदना ॥ कृपागहना जगद्गुरू ॥७॥ जयजयावो दिगंबरा ॥ जयजयावो करुणाकरा ॥ जयजयावो दयासागरा ॥ करुणार्णवा दीनबंधु ॥८॥ जयजयावो भक्तपालका ॥ जयजयावो जगव्यापका ॥ जयजयावो जगन्नायका ॥ कृपा करीं दीनावरी ॥९॥ जयजयावो अवधूता ॥ जयजयावो विश्वकर्ता ॥ जयजयावो कृपावंता ॥ अव्यक्तव्यक्ता सुखमूर्ति ॥१०॥ ऐसा महाराज गुरुदत्त ॥ त्यांचे माहात्म्य ऐसें वर्णीत ॥ चित्त देवोनि सावचित्त ॥ ऐका सकळ श्रोते हो ॥११॥ पूर्वीं नारदें तप अपार केलें ॥ तयासी श्रीविष्णु प्रसन्न जाहले ॥ वर द्यावयासी आले ॥ मग तेणें केला प्रणिपात ॥१२॥ करोनि साष्टांग नमस्कार ॥ उभा राहिला जोडोनि कर ॥ जयजय विष्णु करुणाकर ॥ अपेक्षित वर देइंजे ॥१३॥ अवघे रजोगुण तमोगुण ॥ हे द्वयविरहित करून ॥ मुख्य सत्त्वरूप जाण ॥ तें दाखवीं मजलागीं ॥१४॥ ऐसें बोलतां नारदमुनी ॥ सांगता जाहला कैवल्यदानी ॥ ऐक सखया चित्त देऊनी ॥ सत्त्वरूपाचा विचार ॥१५॥ त्रिभुवनींचें सत्त्वरूप जें ॥ तें मीच आहें बा जाणिजे ॥ परी तम मजसी पाहिजे ॥ म्हणोनि सत्त्व कमी हो ॥१६॥ ऐसें बोलतां मोक्षदानी ॥ नारदमुनि जोडोनि पाणी ॥ विचारिता जाहला तये क्षणीं ॥ तम कासया सांग पां ॥१७॥ मग श्रीविष्णु बोलत ॥ जरी मी सत्त्वरूपीं राहात ॥ तरी माझेनि हस्तें दैत्य ॥ मरणार नाहीं सहसाही ॥१८॥ हें जाणोनियां मानसीं ॥ किंचित् सत्त्व विधिहरांसी ॥ देऊनियां तमोगुणासी ॥ रजोगुणासी जवळ केलें ॥१९॥ ऐसा विचार आहे नारदा ॥ जरी तुज पाहिजे सत्त्वगुणसंपदा ॥ तरी एक आहे ब्रह्मवृंदा ॥ सांगतों सकळ परियेसीं ॥२०॥ जरी ब्रह्माविष्णुत्रिनेत्र ॥ तिघे होतील एकत्र ॥ तरीच सत्त्वरूप स्वतंत्र ॥ दृष्टीं पडेल जाण पां ॥२१॥ ऐसें ऐकूनि उत्तर ॥ बोलतां जाहला मुनिवर ॥ त्रिपुरांतक विधि चक्रधर ॥ करितों एकत्र जाण पां ॥२२॥ ऐसें बोलोनि ते वेळीं ॥ नारद आले भूमंडळीं ॥ तटस्थ जाहली सुरमंडळी ॥ हा संवाद ऐकोनियां ॥२३॥ भुमंडळीं नारदमुनी ॥ विचार करी अंतःकरणीं ॥ ब्रह्मा विष्णु शूळपाणी ॥ एकत्र कैसे होती ते ॥२४॥ ऐसा विचार करीत ॥ त्रिभूवनीं नित्य हिंडत ॥ तंव एके दिवशीं अवचित ॥ अत्रिसदना पातला ॥२५॥ ऋषि नव्हता आश्रमांत ॥ उभा राहिला ब्रह्मसुत ॥ अनसूयेनें देखोनि त्वरित ॥ आसन दिधले बैसावया ॥२६॥ आसनीं बैसवूनि नारदमुनी ॥ आपण कांडणा बैसे अंगणीं ॥ इतुकियांत अत्रिमुनी ॥ अकस्मात पातला ॥२७॥ स्त्रियेप्रती बोले उत्तर ॥ उदक देई वो सत्वर ॥ ऐसें ऐकतांचि ते सुंदर ॥ उठती झाली ते काळीं ॥२८॥ मुसळ गेलें हातें वरुतें ॥ तें तसेंच सोडिलें तेथें ॥ आणोनि दिधली पतीतें ॥ उदकझारी तेधवां ॥२९॥ ऐसें देखोनि ब्रह्मसुत ॥ मनांत तेव्हां आश्चर्य करीत ॥ धन्य धन्य माऊली सत्य ॥ अनसूया सती हो ॥३०॥ मनीं विचारीं नारदमुनी ॥ अनसूया पतिव्रतेमाजीं शिरोमणी॥हिचे दर्शनेंकरूनी ॥ दोष जातील निर्धारें ॥३१॥ मग तेथोनि नारद निघाला ॥ मनांत विचार एक योजिला ॥ आतां जाऊनि वैकुंठाला ॥ लक्ष्मीपाशीं सांगावें ॥३२॥ तेणें होईल कार्यसिद्धी ॥ हें जाणोनियां आत्मशुद्धी ॥ तेथूनि निघाला त्रिशुद्वी ॥ पवनवेगें करुनियां ॥३३॥ वैकुंठासी जाऊनि सत्वर ॥ लक्ष्मीपाशी समाचार ॥ सांगता झाला मुनीश्वर ॥ अनसूयेचा तेधवां ॥३४॥ नारद सांगे लक्ष्मीलागोनी ॥ अनसुया सती अत्रिपत्नी ॥ त्रिभुवनांत पाहतां शोधोनी ॥ तिची सरी न येचि पां ॥३५॥ पतिव्रतांमाजीं शिरोमणी ॥ स्वरूपें जैसी लावण्यखाणी ॥ तिचें चातुर्य पाहतां नयनीं ॥ परमानंद वाटतसे ॥३६॥ हा सकळ वृत्तांत ऐकतां ॥ लक्ष्मी जाहली विस्मितचित्ता ॥ म्हणे मृत्युलोकीं पतिव्रता ॥ ऐसी सत्त्वरक्षक आहे कीं ॥३७॥ तरी आतां श्रीविष्णूसी पाठवूनी ॥ तिचें सत्त्व घेईन हिरोनी ॥ ऐसे ऐकतां नारदमुनी ॥ परम संतोष पावला ॥३८॥ मग तेथूनि नारद निघाला ॥ मनोवेगें कैलासासी गेला ॥ पार्वतीसी वृत्तांत सांगितला ॥ लक्ष्मीसारिखा तेधवां ॥३९॥ वृत्तांत ऐकूनि पार्वती ॥ विस्मित जाहली परम चित्तीं ॥ म्हणे नारद सांगती कीर्ती ॥ काय आश्चर्य मानवाचें ॥४०॥ नारद म्हणे वो मृडानी ॥ अनसूयेचे तुलनेलागुनी ॥ तुंही न पुरसी गजास्यजननी ॥ ऐसें मज वाटतसे ॥४१॥ उमा ऐकूनि ते अवसरीं ॥ परम क्रोधावली अंतरी ॥ आदिमाया निर्धारीं ॥ काय बोले ब्रह्मसुतासी ॥४२॥ आतां धाडून कैलासपती ॥ सत्त्वहरण करीन निश्चितीं ॥ ऐसें बोलतां पार्वती ॥ नारदासी आनंद ॥४३॥ मग नारद निघाला तेथुनी ॥ गेला सत्यलोकलागुनी ॥ सर्व वृत्तांत पूर्ववत सांगोनी ॥ सावित्री तेव्हां क्षोभविली ॥४४॥ सावित्री क्षोभली हें देखतां ॥ आनंद वाटे ब्रह्मसुता ॥ म्हणे आपुलें कार्य आतां ॥ सत्वरचि होईल ॥४५॥ ऐसें विचारुनि चित्तीं ॥ नारद निघाला पवनगती ॥तंव ते समयीं त्रैमूर्ती ॥ आपुलाले स्थाना पातले ॥४६॥ तंव स्त्रिया वृत्तांत सांगती ॥ मृत्युलोकीं मानव वस्ती॥ त्यांत एक अनसूया सती ॥ आहे पहा ऋषिपत्नी ॥४७॥ पतिव्रतांमाजी शिरोमणी । स्वरूपें असे लावण्यखाणी ॥ नारदमुनि सांगोनी ॥ गेला आतां निर्धारें ॥४८॥ तरी जाऊनि अत्रिआश्रमासी ॥ तिचें सत्त्व हरावें निश्चयेंसी ॥ ऐसें ऐकोनि हृषीकेशी ॥ ब्रह्मा त्रिनयन अवश्य म्हणे ॥४९॥ विधि रुद्र शार्ङ्गगणी ॥ त्रैमूर्ति एकत्र मिळोनी ॥ अत्रिमुनीच्या सदनीं ॥ येऊनि उभे राहिले ॥५०॥ द्विजरूप धरूनि जाण ॥ उभे राहिले अंगणीं येऊन ॥ हें अनसूयेनें देखोन ॥ आसन दिधलें बैसावया ॥५१॥ आसनीं बैसतां सत्वर ॥ म्हणती क्षुधा लागली फार ॥ नग्न होऊनि निर्धार ॥ इच्छाभोजन देईजे ॥५२॥ ऐसें ऐकोनि ते सती ॥ विस्मय करी बहुत चित्तीं ॥ काय बोले तयांप्रती ॥ ऐका सादर श्रोते हो ॥५३॥ अवश्य म्हणोनी ते अवसरीं ॥ गृहांत गेली हो सुंदरी ॥ पतीलागीं निवेदन करी ॥ नमस्कारूनि तेधवां ॥५४॥ ऋषि अंतरीं विलोकोनी ॥ पाहे जंव आत्मज्ञानी ॥तंव चतुर्मुख रुद्र पन्नगशयनीं ॥ छळणालागीं पातले ॥५५॥ हें जाणोनिया मानसीं ॥ तीर्थगंडी देई कांतेसी ॥ गंगा प्रोक्षूनि तिघांसी ॥ भोजन देई जाण पां ॥५६॥ तीर्थगंडी घेऊनि सत्वरी ॥ बाहेर आली ते सुंदरी ॥ गंगोदक प्रोक्षण करी ॥ त्रैमूर्तीवरी तेधवां ॥५७॥ गंगोदकाचा स्पर्श होतां ॥ बाळें जाहलीं हो तत्वतां ॥ हें देखोनि पतिव्रता ॥ काय करी ते वेळ ॥५८॥ कंचुकीसहित परिधान ॥ फेडूनि ठेवी न लगतां क्षण ॥ नग्न होवोनियां जाण ॥ बाळांजवळी बैसतसे ॥५९॥ बाळें घेऊनि मांडीवरी ॥ स्तनीं लावी तेव्हां सुंदरी ॥ पान्हा फुटला ते अवसरीं ॥ देखोनि सती आनंदे ॥६०॥ तिन्ही बाळें शांत करुन ॥ पाळण्यांत निजवी नेऊन ॥ जन्मकथा सांगोन ॥ हालवीतसे निजछंदें ॥६१॥ ऐसे कित्येक संवत्सर लोटले ॥ तंव नारद अकस्मात पातले ॥ अत्रिमुनीनें आसन दिधलें ॥ बैसावया नारदासी ॥६२॥ तंव नारद विलोकोनि पहात ॥ ब्रह्मा चतुर्भुज कैलासनाथ ॥ हे तिन्ही बाळ खेळत ॥ मठामाजी कौतुकें ॥६३॥ ऐसें दखोनि ब्रह्मसुत ॥ मुनीं जाहला हर्षभरित ॥ आतां जाऊनि वैकुंठांत ॥ लक्ष्मी पाशीं सांगावें ॥६४॥ ऐसें विचारोनि चित्तीं ॥ नारद निघाला पवनगती ॥ जाऊनियां वैकुंठाप्रती ॥ लक्ष्मीसी पुसतसे ॥६५॥ म्हणं वो आदिमाये वाहिले ॥ श्रीविष्णु कोठें गेले ॥ ऐसे ऐकून लक्ष्मी बोले ॥ सुतसुतासी तेधवां ॥६६॥ ऐक सखया विरिंचिसुता ॥ मी नेणें विष्णूची वार्ता ॥ ऐसें सिंधुजा सांगतां ॥ सृष्टिकरसुत बोलतसे ॥६७॥ कर्ममुपीसी अतिपावन ॥ अत्रि-आश्रम आहे जाण ॥ तें ठायीं जनार्दन ॥ विधिहरांसह वसतसे ॥६८॥ ऐसें सांगोन कमळजेप्रती ॥ नारद गेला कैलासपथीं ॥ गिरिजेस सांगोन निश्चितीं ॥ सत्यलोकासी ॥ जातसे ॥६९॥ नारद आला हें पाहोन ॥ सावित्री पुसे वर्तमान ॥ म्हणे नारदा ऐक वचन ॥ चित्त दऊनि निर्धारें ॥७०॥ नारद म्हणे सावित्रीसी ॥ काय हो मजलागीं पुससी ॥ येरी म्हणे चतुर्वक्त्र पंचवक्त्र हृषीकेशी ॥ कोठें गेले सांग पां ॥७१॥ विधिसुत म्हणे ते अवसरीं ॥ सावित्री सांगतों तें अवधारीं ॥ चतुर्भुज चतुर्वक्त्र द्विपंचकरी ॥ मृत्युलोकीं वसताती ॥७२॥ ऐसें बोलतां ब्रह्मपुत्र ॥ तिघी मिळाल्या एकत्र ॥ जोडोनियां पाणिपात्र ॥ नारदासी विचारिती ॥७३॥ पूर्वीपासोनि वृत्तांत ॥ नारद कैसा सांग त्वरित । येरू म्हणे ऐका त्वरित ॥ चित्त देऊनि पूर्वींचा ॥७४॥ अत्रिमुनीचे आश्रमासी ॥ तुम्हीं पाठविलें छळणासी ॥ ऐसें सांगती नारदासी ॥ काय बोलिल्या तेधवां ॥७५॥ अत्रिआश्रम कर्मभूमीसी ॥ कोठें आहे सांग आम्हांसी ॥ आम्ही जाऊं तया ठायासी ॥ घेऊनि येऊ भ्रतार ॥७६॥ ऐसें ऐकतां ब्रह्मसुत ॥ तिघींपती काय बोलता ॥ माझिया मागें यावें त्वरित ॥ दाखवीन तुम्हांसी ॥७७॥ दुरूनि दाखवीन आश्रमासी ॥ मी न यें हो तया ठायासी ॥ ऐसें बोलोन तिघींसी । विधिसुत घेऊनि निघाला ॥७८॥ पुढें जातसे नारदमुनी । मागें येताती तिघीजणी ॥ आश्रमासमीप येऊनि ॥ उभा राहिला ब्रह्मसुत ॥७९॥ उमा सावित्रींसह लक्ष्मीसी ॥ पहा म्हणे आश्रमासे ॥ येरी म्हणती नारदासी ॥ चाल आतां मठांत ॥८०॥ नारद म्हणे मी न यें आश्रमांत ॥ तुम्हींच जावें यथार्थ ॥ ऐसें ऐकोनियां त्वरित ॥ आश्रमांत प्रवेशल्या ॥८१॥ तंव ते पतिव्रता महासती । जिची त्रिभुवनांत जाहली कीर्ती ॥ ती मांडीवरी घेऊनि त्रैमूर्ती ॥ खेळवीतसे आनंदें ॥८२॥ हें देखोनि उमा रमा सावित्री ॥ नमस्कार घालिती धरित्री ॥ धन्य धन्य ऋषी अत्री ॥ धन्य अनसूया सती हो ॥८३॥ मग उठोनिया सत्वर ॥ उभ्या राहिल्या जोडोनि कर ॥ अनसूयेनें देखोनि साचार ॥ पुसती जाहली तयांतें ॥८४॥ कोण तुम्ही सांगा त्वरित ॥ काय अपेक्षित असेल चित्त ॥ तें सांगावें निश्चित ॥ देईन जाण तुम्हांतें ॥८५॥ हें ऐकोनियां निश्चितीं ॥ सावित्री लक्ष्मी पार्वती ॥ बोलत्या झाल्या अनसूयेप्रती ॥ पति आम्हांतें देईजे ॥८६॥ येरी म्हणे तुमचे पती ॥ कोठें आहेत सांगा निश्चितीं ॥ ऐसें ऐकोनि पार्वती ॥ सावित्री लक्ष्मी काय बोले ॥८७॥ शिव ब्रह्मा वैकुंठपती ॥ माते हे जाणिजे आमुचे पती ॥ तुझे घरीं बाळें निश्चितीं ॥ होऊनि क्रीडाती स्वच्छंदें॥८८॥ ऐसें अनसूयेनें ऐकुनी ॥ गृहांत गेली उठोनी ॥पतीलागीं नमस्कारूनी ॥ सर्व वृत्तांत सांगितला ॥८९॥ ऐकोनि तेव्हां ऋषि बोलत ॥ तीर्थगंडी नेई त्वरित ॥ गंगा प्रोक्षून पूर्ववत ॥ करूनि देई जाण पां ॥९०॥ ऐसें ऐकूनि ते अवसरी ॥ तीर्थगंडी घेतली सत्वरीं ॥ बाहेर येऊनि झडकरी ॥ काय बोलली तिघींतें ॥९१॥ तुमचे पति निश्चित ॥ खेळताती आंगणात ॥ ते घेऊनियां त्वरित ॥ जावे आपुले स्वस्थाना ॥९२॥ हें ऐकोनि मृडानी ॥ सावित्री लक्ष्मी तिघीजणी ॥बोलत्या जाहल्या सतीलागोनी ॥ वोळख आम्हासी पुरेना ॥९३॥ तरी माते तूंचि जाण ॥ पूर्ववत देई वो करून ॥ ऐसें तीस नमस्कारून ॥ प्रार्थित्या झाल्या तेधवां ॥९४॥ निरभिमानी जाहल्या चित्तीं ॥ हें देखोनि अनसूयासती ॥ काय बोले तिघींप्रती ॥ देतें निश्चितीं पति तुम्हां ॥९५॥ मग तिनें गंगोदक प्रोक्षून ॥ विधि नीलकंठ नीलवर्ण ॥ त्रैमूर्ति पूर्ववत करून ॥ दाखविल्या सर्वांतें ॥९६॥ तंव ऋषी जाहला बोलता ॥ आम्हांलागीं टाकूनि जातां ॥ देवाधिदेवा हो काया आतां ॥ त्रैमूर्तींसी बोलतसे ॥९७॥ अत्रि अनसूया ऐसें बोलती ॥ हें ऐकोनि त्रैमूर्ती ॥ बोलते झाले ऋषीप्रती ॥ आम्हांसि येथूनि न जाववे ॥९८॥ तंव अकस्मात नारद पातला ॥ श्रीविष्णूसी नमस्कार केला ॥ म्हणे आतां त्रैमूर्तीं एक जाहलां ॥ दाखवा कोठें सत्त्वरूप ॥९९॥ माझें पूर्वपुण्य फळा आलें ॥ त्रिगुणात्मक ऐक्य जाहलें ॥ हें ऐकोनि देव बोलिले ॥ नारदासी तेधवां ॥१००॥ तुम्हीं पूर्वीं प्रयत्न केला अमूप ॥ युगयुगादि तप ॥ तरी पाहें बां आजि सत्त्वस्वरूप ॥ डोळेभरी नारदा ॥१०१॥ तो दिवस परमपावन ॥ ऐका त्याचें नामाभिधान ॥ सांगतसें सविस्तर पूर्ण ॥ चित्त देवोनि ऐकावें ॥१०२॥ मासांमाजीं मार्गेश्वर ॥ उत्तम महिना प्रियकर ॥ तिथीमाजी तिथी थोर ॥ चतुर्दशी शुद्ध पैं ॥१०३॥ वार बुधवार कृतिका नक्षत्र ॥ ते दिनीं ब्रह्मा विष्णु त्रिनेत्र ॥ तिघे मिळोनि एकत्र ॥ शुद्ध सत्त्व निवडिलें ॥१०४॥ त्रैमूर्तीचें सत्त्व मिळोन ॥ मुर्तिं केली असे निर्माण॥ ठेविते झाले नामभिधान ॥ दत्तात्रेय अवधूत ॥१०५॥ हा सोहळा देखोनि अनसूया सती ॥ हर्षभरित जाहली चित्तीं ॥ म्हणे परब्रह्म सत्त्वमूर्ती ॥ दृष्टीं पडला आज हो ॥१०६॥ धन्य धन्य भाग्य आजिचें ॥ निधान देखिलें त्रिभुवनींचें ॥ फळ पावलें पूर्वपुण्याचें ॥ जन्मोजन्मींचें येधवां ॥१०७॥ तंव इंद्रादिक सुरवर ॥ येते जाहले सत्वर ॥ करुनी साष्टांग नमस्कार ॥ उभे राहिले बद्धांजली ॥१०८॥ पूजा करूनि षोडशोपचार ॥ उभे राहिले जोडोनि कर ॥ नारद तुंबर गंधर्व किन्नर ॥ गायन करिती एकसरें ॥१०९॥ यथाविधि पुजा करून ॥ स्तुति करी ब्रह्मनंदन ॥ तैसाचि तो सहस्त्रनयन ॥ स्तवन करी प्रीतीनें ॥११०॥ जयजयावो अत्रिनंदना ॥ जयजयावो कृपाघना ॥ जयजयावो मधुसूदना ॥ पूर्ण ब्रह्मा सनातन तूं ॥१११॥ जयजयावो करुणाकरा ॥ जयजयावो दयासागरा ॥ जयजयावो कृपाकरा ॥ त्रिगुणात्मका दयाब्धी ॥११२॥ जयजयावो निर्विकारा ॥ जयजयावो अत्रिकुमरा ॥ तूं परात्पराचा सोयरा ॥ भवतारक भवाब्धी ॥११३॥ जंव तुमची कृपा होत ॥ तंव मुक तो होय पंडित ॥ तयासी काय न्युन पदार्थ ॥ त्रिभुवनींही असेना ॥११४॥ गुरुकृपा होतां पूर्ण ॥ तयासी होय ब्रह्मज्ञान । हें पुराणांतरीं वचन ॥ ब्रह्मादिक बोलती ॥११५॥ ऐसी स्तुति जंव करीत ॥ तवं प्रसन्न झाला कृपाघन दत्त ॥ देता जाहला अपेक्षित ॥ वरदान वेधवां ॥११६॥ कोणी करील आराधन ॥ उपासना विधियुक्त पूर्ण ॥ तये ठायीं रात्रंदिन ॥ मी राहीन जाण नारदा ॥११७॥ दत्तात्रेय नामेंकरून ॥ कोणी करितां माझें स्मरण ॥ तत्काळ उभा राहीन ॥ सहस्त्रनयना जाण पां ॥११८॥ जो प्रातःकाळीं नित्यनेम ॥ दत्त दत्त उच्चारी नाम ॥ तयालागीं मी सकाम ॥ भेट देईन निर्धारें ॥११९॥ कोणतेही रूपेंकरून ॥ द्वादशमास भरतां पूर्ण ॥ तयालागीं मी भेटेन ॥ हें वचन सत्य सत्य ॥१२०॥ उपासना विधियुक्त करोनी ॥ गुरुवचनीं विश्वास ठेवोनी ॥ जो रात्रंदिन माझे ध्यानीं ॥ लक्ष लावील नारदा ॥१२१॥ तयालागीं मी एकक्षण ॥ नारद न जाय कोठें टाकोन ॥ प्रातःकाळीं तयालागून ॥ भेट देईन प्रत्यक्ष ॥१२२॥ ऐसें देतां वरदान ॥ आनंदला ब्रह्मनंदन ॥ सुरादिक सहस्त्रनयन ॥ हर्षभरित जाहले ॥१२३॥ करूनियां जयजयकार ॥ सुमनें वर्षती सुरवर ॥ विमानारूढ शचीवर ॥ जाता झाला स्वस्थाना ॥१२४॥ ऐसा दत्तात्रेयजन्म पूर्ण ॥ ऐकती पढती रात्रंदिन ॥ तयांसी मी निजांगेकरून ॥ रक्षीन रक्षीन त्रिवाचा ॥१२५॥ हा ग्रंथ गृहामाजी असावा ॥ नित्यनेमें सप्रेमें पूजावा॥ देवपूजेमाजीं ठेवावा ॥ आदरेंकरूनि समस्तीं ॥१२६॥ त्याची फळश्रुती हेचि पूर्ण ॥ ऐश्वर्य चढे रात्रंदिन ॥यश कीर्ति सदा कल्याण ॥ प्राप्त होय तयांसी ॥१२७॥ स्वामीकृपेचा हा ग्रंथ ॥ वरी दाशरथीचा आशीर्वाद ॥ त्याचे चरणीं मस्तक ठेवीत ॥ मनोमाधव निजप्रेमें ॥१२८॥
इति श्रीदत्तजन्माख्यानं संपूर्णम् ॥
No comments:
Post a Comment