भक्तास्तव प्रगट होऊनि शुष्ककाष्ठी । केली तयावरि कृपामृतपूर्ण दृष्टी ॥ तेणे परीच चुकवी मम जन्म फेरे । अद्यापि कां नरहरी करुणा न ये रे ॥१॥ विश्वासलों दृढ मनें तुझिया पदासी । की वारिसील म्हणुनि मम आपदांसी ॥ ते दाविशील नयना कधि सांग बा रे । अद्यापि कां नरहरी करुणा न ये रे ॥२॥ देवा तुझे हृदय कोमल फार आहे । ऐशापरी निगमशास्त्रहि आण वाहे ॥ ते काय वाक्य लटिकें करतोसि बा रे । अद्यापि कां नरहरी करुणा न ये रे ॥३॥ मी दीन हीन कुमती तुज वर्म ठावें । ऐशापरि त्यजुनि कोप उदार व्हावे ॥ गाती तुझे पतितपावन नाम सारे । अद्यापि कां नरहरी करुणा न ये रे ॥४॥ माझे अपारतम पातकसंघ जाळी । क्रोधाग्निनें हरि तझ्या सहमूळ जाळी ॥ तैसा करी दृढ जसा भवबंध बा रे । अद्यापि कां नरहरी करुणा न ये रे ॥५॥ श्रीपद्महस्त मम मस्तकी ठेवी बापा । दृष्टीस दाखवि बरें निजचित्स्वरुपा ॥ हे दान दे वचन अन्य न मी वदें रे । अद्यापि कां नरहरी करुणा न ये रे ॥६॥ आयुष्य घालूनि अधिक मृत द्विजाला । त्वां वांचवोनि जनिं वाढविली स्वलीला ॥ होसी समर्थ मज चाळविसी वृथा रे । अद्यापि कां नरहरी करुणा न ये रे ॥७॥ वेंचावयासि करुणाघन लोभ वाटे । टाकून दे बिरुद लावि मला अवाटे ॥ नाही तरी झडकरी मज भेट दे रे । अद्यापि कां नरहरी करुणा न ये रे ॥८॥ पाप्यासि तारुनि बळे जन सोकवीले । तुझेचि कृत्य तुज मुख्य फळासि आले ॥ हे सोडीसी तरि सुटेल तुला कसे रे । अद्यापि कां नरहरी करुणा न ये रे ॥९॥ हे श्रीधरे रचुनिया नवरत्नमाला । प्रेमेचि अर्पिली बरी पुरुषोत्तमाला ॥ हे वर्णिता नरहरी संकट सर्व वारी । श्रीपादसद्गुरु यतीश्वर चिद्विहारी ॥१०॥
॥ श्रीगुरुदेवदत्त ॥
No comments:
Post a Comment