नरा दत्तगुरु हें परब्रह्म आहे ।
होई जागृत उगा फससि मोहें ॥ध्रु०॥
दत्तगुरु, मन्मनीं, दत्तगुरु लोचनीं ।
दत्तगुरु यद्वचनिं भरुनि कानीं ॥
दत्तगुरु बाहेरी, दत्तगुरु अंतरीं,
दत्त सर्वांतरीं भरुनि राहे ॥१॥
ब्रह्म हा दत्तगुरु, विष्णु हा दत्तगुरु ।
रुद्र हा दत्तगुरु सत्य आहे ॥
दत्तगुरु तारक, दत्तगुरु कारक ।
शक्तिधर लोकसाक्षीच आहे ॥२॥
दत्तगुरु वांचुनी किमपि नाहीं जनीं ।
दत्तगुरु वांचुनी सुरहि नोहे ॥
दत्तगुरु वांचुनी काय फळ वांचुनी ।
जाय फळ सोडुनी भोगिता हे ॥३॥
माय फळ पाजिते, काय फळ होय तें ।
जाय फळ पुण्य तें भोग नासे ॥
मोह फळ दे त्यजुनि, नाहिं फळ पाहुनी ।
म्हणुनि तूं दत्तगुरुपाद पाहें ॥४॥
भोग खोटा नको, यागताठा नको ।
योगताठा नको धरुं विमोहें ॥
दत्तगुरु वांचुनी चित्त न धरीं जनीं ।
दत्तगुरु घे मनीं भरुनि स्नेहें ॥५॥
या युगीं साधनें वाउगीं गुरुविणें ।
ना उगीं तूं शिणें शास्त्रमोहें ॥
दत्तगुरु देव हा, दत्तगुरु तारि हा ।
स्वानुभवें वासुदेवचि वदे हें ॥६॥
No comments:
Post a Comment