॥ श्रीगुरुपादुकाष्टक ॥

ज्या संगतीनेंच विराग झाला । मनोदरींचा जडभास गेला ।

साक्षात् परात्मा मज भेटविला । विसरुं कसा मी गुरुपादुकांला ॥ १ ॥

सद्योगपंथें घरि आणियेलें । अंगेच मातें परब्रह्म केलें ।

प्रचंड तो बोधरवि उदेला । विसरुं कसा मी गुरुपादुकांला ॥ २ ॥

चराचरीं व्यापकता जयाची । अखंड भेटी मजला तयाची ।

परं पदीं संगम पूर्ण झाला । विसरुं कसा मी गुरुपादुकांला ॥ ३ ॥

जो सर्वदा गुप्त जनांत वागे । प्रसन्न भक्ता निजबोध सांगे ।

सद्भक्तिभावांकरितां भुकेला । विसरुं कसा मी गुरुपादुकांला ॥ ४ ॥

अनंत माझे अपराध कोटी । नाणी मनीं घालुनि सर्व पोटीं ।

प्रबोध करितां श्रम फार झाला । विसरुं कसा मी गुरुपादुकांला ॥ ५ ॥

कांहीं मला सेवनही न झालें । तथापि तेणें मज उद्धरीलें ।

आता तरी अर्पिन प्राण त्याला । विसरुं कसा मी गुरुपादुकांला ॥ ६ ॥

माझा अहंभाव वसे शरीरीं । तथापि तो सद्गुरु अंगिकारीं ।

नाहीं मनीं अल्प विकार ज्याला । विसरुं कसा मी गुरुपादुकांला ॥ ७ ॥

आतां कसा हा उपकार फेडूं । हा देह ओवाळुनि दूर सांडूं ।

म्यां एकभावें प्रणिपात केला । विसरुं कसा मी गुरुपादुकांला ॥ ८ ॥

जया वानितां वानितां वेदवाणी । म्हणे ' नेति नेतीति ' लाजे दुरुनी ।

नव्हे अंत ना पार ज्याच्या रुपाला । विसरुं कसा मी गुरुपादुकांला ॥ ९ ॥

जो साधुचा अंकित जीव झाला । त्याचा असे भार निरंजनाला ।

नारायणाचा भ्रम दूर केला । विसरुं कसा मी गुरुपादुकांला ॥ १० ॥

॥ इति गुरुपादुकाष्टक संपूर्ण ॥