॥ श्री गणेशाय नमः ॥ ॐ द्रां दत्तात्रेयाय नमः ॥
॥ श्रीराम समर्थ ॥
श्रीरामचंद्रा करुणासमुद्रा । ध्यातों तुझी राजस योगमुद्रा ।
नेत्रीं न ये रे तुजविण निद्रा । कैं भेटसी बा मजला सुभद्रा ॥
जयाचा जनीं जन्म नामार्थ झाला । जयानें सदा वास नामांत केला ।
जयाच्या मुखीं सर्वदा नामकीर्ति । नमस्कार त्या ब्रह्मचैतन्यमूर्ति ॥
॥ श्रीराम श्रीराम श्रीराम ॥
ॐ नमो जी सद्गुरुनाथा । तुझे चरणी ठेविला माथा । पूर्ण करी मनोरथा । विनंती माझी परिसावी ॥१॥
रामपाठाचा उच्चार । मम हृदयी करी उद्धार । हेचि मागणे वारंवार । तुजलागी दयाळा ॥२॥
व्यास वाल्मिकी नारदमुनी । शुकसनकादिक ज्याचे ध्यानी । तो श्रीराम चापपाणि । मम वाणी वदो का ॥३॥
अयोध्यावासी नगरजन । रामासी भजती अनुदिन । तो कौसल्यानंदन । मम हृदयी वसावा ॥४॥
सद्गुरू म्हणे ऊठ लवलाही । ज्ञानदीपाचे प्रकाशे पाही । वस्तु आपली शोधून घेई । मग पावसी निजसुखा ॥५॥
सद्गुरू राजवैद्य पूर्ण । रामनामाचे रसायन । स्वहस्ते मम मुखी पाजून । केले सावध स्वरूपी ॥६॥
नेत्री घातले बोधांजन । भवरोग काढिला मुळीहून । मूर्ती दाविली सगुण । ते रूप वर्णिले न जाय ॥७॥
चतुर्भुज मेघश्याम सावळा । कांसे पीतांबर पिवळा । गळा वैजयंतीमाळा । मुक्ताहार डोलती ॥८॥
अंगी चंदनाची उटी । केशर कस्तुरी लल्लाटी । अमूल्य रत्ने शोभती मुकुटी । कर्णी कुंडले तळपती ॥९॥
क्षुद्रघंटा वाजती कटी । दशांगुली मुद्रिकांची दाटी । बाहुभूषणे शोभती मनगटी । सुवर्णपादुका चरणकमली ॥१०॥
शंख चक्र चाप बाण । वरद हस्त उदार वदन । विशाळ भाळ आकर्ण नयन । ऐसा भगवान देखिला ॥११॥
गुप्त ठेविले निर्गुण । प्रकट केले स्वरूप सगुण । श्रीराम अवतार घेऊन । धर्म स्थापिला स्वहस्ते ॥१२॥
अयोध्या पुण्यपावन नगरी । तेथे श्रीराम राज्य करी । तपोनिधी महाक्षत्री । सिंहासनी विराजे ॥१३॥
शेषे धरिले छत्र । भरतशत्रुघ्न धरिती चामर । भक्त प्रार्थिती वारंवार । जयजयकारे गर्जती ॥१४॥
नळ नीळ जांबुवंत । अंगद सुग्रीव बिभीषण भक्त । निरिच्छ वायुसुत । सदा निमग्न रामरूपी ॥१५॥
वसिष्ठ विश्वामित्र ऋषी । दत्त दिगंबर तापसी । ब्रह्मचारी कित्येक संन्यासी । रामनामी लुब्धले ॥१६॥
रामनाम हृदयी धरून । ध्यानी बैसले योगीजन । यम इंद्र अग्नि वरुण । पंचवदन तप करी ॥१७॥
रामनामाची अपरिमित शक्ती । शेषाची वर्णिता खुंटली मती । वेदाची न चले गति । शास्त्रे लज्जित बैसली ॥१८॥
अनंत अवतारांचा महिमा । तोही रामनामी तुळेना । ऐशिया रामाच्या सद्गुणा । मी मानव काय वर्णू ॥१९॥
रामी रंगले त्रिभुवन । जडमूढ काष्ठ पाषाण । घटमठांत सर्वांत परिपूर्ण । त्याहून वेगळा राहिला ॥२०॥
पिंडब्रह्मांडाची रचना । तू निर्मिली रघुनंदना । जगव्यापका आत्मारामा । शोधिता ठायी न पडे कोठे ॥२१॥
तुझे स्वरूपाची व्हावी प्राप्ती । यालागी कित्येक तप करिती । कित्येक पंचाग्निधूम्रपान साधिती । तयांसी
अंत न लागे तुझा ॥२२॥
तेथे मी अज्ञान मूढमती । करू नेणे तुझी भक्ती । परि संतमुखे ऐकिली कीर्ती । शरणागता उद्धरी तू ॥२३॥
माझ्या भाग्यासी नाही मिती । तू भेटलासी जगज्ज्योती । आता कळेल तैशा रीती । उद्धारगति करी माझी ॥२४॥
तुझे ब्रीदाचे महिमान । कित्येक उद्धरिले पापीजन । विरोधभक्तीने रावण । वैकुंठपदी पावविला ॥२५॥
सात्विक भक्त थोर थोर । तुलसीदास कमाल कबीर । रामदास वायुकुमर । त्यांचा किंकर मज करी ॥२६॥
मी न मागे धनसंपत्ती । मज न लगे वैकुंठप्राप्ती । परी तुझ्या भक्तांची संगती । मज घडो सर्वदा ॥२७॥
कोट्यानुकोटी जन्म घेईन । करीन तुझे पादसेवन । अवतारलीला मुखाने गाईन । ऐसे मज देई सर्वथा ॥२८॥
तुझ्या अवतारलीला बहुत । व्यास बोलिले संस्कृत । ते अज्ञानासी न होय प्राप्त । यास्तव प्राकृत वर्णिले ॥२९॥
सद्गुरूने निर्मिला हा ग्रंथ । रामपाठ केवळ अमृत । श्रवणद्वारे पाजूनि यथार्थ । तृप्त केले भक्तजन ॥३०॥
ज्यासी वैकुंठपदाची गोडी । त्याने रामपाठ भजावा आवडी । त्याचे संकटी घालूनि उडी । श्रीराम रक्षी निजांगे ॥३१॥
ज्ञानदेव करी हरिपाठ । ब्रह्मचैतन्य करी रामपाठ । भक्तजनी मानावे दोन्ही श्रेष्ठ । ग्रंथ वरिष्ठ प्रभूंचा ॥३२॥
मज काही ज्ञान नसे किंचित् । हृदयी प्रकटला जानकीकांत । त्याचा त्याने लिहून ग्रंथ । भक्तासी अर्पिला प्रीतीने ॥३३॥
॥ जानकीजीवनस्मरण जय जय राम ॥
॥ श्रीराम श्रीराम श्रीराम ॥
No comments:
Post a Comment